Jest rok 1957. Zbyt wysokie normy produkcyjne narzucone przez władze powodują niewykonanie planu, a robotnicy nie wyobrażają sobie, że mogą normalnie żyć bez nagród i premii. Wybucha bunt. Wygrywa demokracja pracownicza – klasa robotnicza wybiera spośród własnych szeregów dyrektora. Jest nim stary ślusarz bez doświadczenia menedżerskiego. Choć wierzy w socjalistycznego ducha i ma komunistyczną przeszłość, stanowiska nie piastuje długo, zbyt łatwo bowiem składa obietnice, z których nie jest w stanie się wywiązać.

Mieszkanie na wsi oznacza koniec z marzeniami? Leszek Górecki, chłopak, mieszkający w niewielkiej wiosce, postanawia złamać ten stereotyp. Od dziecka interesuje się techniką, mechaniką, samochodami. Marzy, aby zostać kierowcą. Poznaje Bronkę, najładniejszą dziewczynę we wsi. Mimo uczucia Leszek twierdzi, że na wsi "nie ma odbicia" i musi coś zrobić ze swoim życiem. Postanawia wyjechać na Śląsk. Ciężko pracuje i odkłada pieniądze, by w końcu rozpocząć upragniony kurs prawa jazdy. Któregoś dnia, podczas wakacji, chłopak poznaje Anię. Dziewczyna jest córką dentystki, mieszka w Łodzi, studiuje biologię. Anka wpada Leszkowi w oko, jak się okazuje - z wzajemnością. Parę dzieli jednak ogromna przepaść intelektualna i kulturalna.