Alosza w nagrodę za bohaterstwo i zniszczenie czołgów nieprzyjaciela ma otrzymać odznaczenie. Nieoczekiwanie prosi o co innego: kilka dni urlopu, aby mógł odwiedzić matkę. Podróżując przez zniszczony wojną kraj , spotyka na swojej drodze różnych ludzi, którym pomaga. Spotyka również dziewczynę, którą zaczyna darzyć uczuciem.

Mariutka - żołnierz oddziału czerwonoarmistów eskortuje pojmanego w jednej z potyczek białego oficera. Wkrótce klasowe uprzedzenia wypiera rodzące się uczucie. Bieg wypadków rzuca tych dwoje na bezludną wysepkę i wydaje się, że nic już nie stoi na przeszkodzie, by ich wzajemna miłość mogła znaleźć ujście. Idylla jest jednak krótka.

Gdy Moskwa zostaje podpalona przez wycofujących się Rosjan, Rostowowie uciekają z posiadłości, zabierając ze sobą rannych żołnierzy i bez wiedzy, także Andrieja. Pierre, przebrany za chłopa, próbuje zamordować Napoleona, ale zostaje wzięty do niewoli. Ponieważ Francuzi są zmuszeni do wycofania się, przez wiele miesięcy maszeruje z Grande Armée, dopóki nie zostaje uwolniony przez grupę rajdową. Francuzi zostali pokonani przez Kutuzowa w bitwie pod Krasnoi. Andrei zostaje rozpoznany i zabrany do swojej posiadłości. Wybacza Nataszy na łożu śmierci. Ponownie jednoczy się z Pierrem i pobierają się, gdy Moskwa jest odbudowywana.

Wielka epopeja Siergieja Gierasimowa, oparta na powieści Michaiła Szołochowa. Trzyczęściowe dzieło opowiadające o losach Kozaka z nad Donu, który uczestniczył w przełomowych wydarzeniach z początku XX wieku - I wojnie światowej i rewolucji bolszewickiej. Film, wiernie odtwarzający na ekranie wszystkie wątki z literackiego pierwowzoru spotkał się z kontrowersyjnym odbiorem. Krytyka zarzuciła mu nadmierny [rodem z klasycznych melodramatów] sentymentalizm oraz zbyt akademickie podejście do tekstu. Mimo to międzynarodowa publiczność przyjęła go z uznaniem. Duże wrażenie na niej zrobił rozmach inscenizacyjny i doskonała gra aktorów "Cichego Donu". Szczególne uznanie zdobył wcielający się w Grigorija Mielechowa, Piotr Glebow. Stworzył on porywającą kreację bohatera, mającego świadomość klęski, a mimo to nie poddającego się biegowi historii, za co przyjdzie mu zapłacić wysoką cenę

Andriej Sokołow, oczekuje na przeprawę promową. Wraz z nim czeka przypadkowy mężczyzna, który wysłuchuje opowieści o losach Andrieja podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Andriej był do wybuchu wojny prostym cieślą, który miał dom i kochającą żonę oraz syna. Jednak wraz z atakiem Niemiec hitlerowskich na ZSRR w 1941 roku, został powołany do wojska i służył jako kierowca ciężarówki. Ciężko ranny trafił do niewoli, w której dzięki własnemu sprytowi, w obozach koncentracyjnych udaje mu się przetrwać aż do 1944 roku, kiedy to ucieka. Ponownie walczy w szeregach armii, jednak z jego domu pozostają już tylko gruzy, a żona ginie. Jedyną nadzieją trzymającą go przy życiu jest syn – bohaterski kapitan artylerii, którego również dosięga śmierć tuż przed kapitulacją III Rzeszy. Cztery lata wojny uczyniły z Sokołowa ludzki strzęp – nie ma nikogo. Jego uwagę zwraca włóczący się po zabłoconych ulicach, brudny i wygłodniały chłopiec. Sokołow okłamuje malca, że jest jego ojcem i przygarnia sierotę.