"Jasne błękitne okna" to wzruszająca i nostalgiczna, ale także miejscami zabawna, opowieść o dwóch przyjaciółkach z dzieciństwa, które los znów połączył. To spotkanie po latach staje się okazją do melancholijnej podróży w przeszłość, do przywołania wspomnień minionego bezpowrotnie czasu, a także do zastanowienia się nad prawdziwym szczęściem, nowymi wartościami i sensem życia. Akcja filmu rozgrywa się jakby w dwóch płaszczyznach czasowych: na ekranie współczesne wydarzenia przeplatają się z obrazami sprzed lat, kiedy bohaterki były jeszcze bardzo młode, a świat dorosłych wydawał się tak odległy.

Równonoc - czas, w którym dzień równa się z nocą. Zapach wilgotnej ziemi. Dźwięk morza. Wiatr. Czas najważniejszych spotkań i ostatecznych pożegnań. Podróż w kierunku własnej esencji życia.

Wyimaginowana Wenecja w piwnicy pozwala Markowi, Zuzi i Frosi przetrwać wojnę. Ich piękny świat burzy wizyta niemieckiego oficera tworzącego kronikę wojenną i pracującego dla Ministerstwa Propagandy Rzeszy. Do majątku docierają wieści o Warszawie. Wiktor ukrywa pistolet, który ma mu posłużyć do wykonania wyroku na kolaborancie Zarubie. Jego sekret odkrywa Marek, który postanawia od tej pory śledzić starszego brata. Ciotka Weronika ginie od kuli wroga.

Młoda dziewczyna pracująca w domu opieki społecznej nawiązuje bliską więź z jedną z otępionych podopiecznych. Jej postawy nie podziela ordynator, który szuka sposobów, żeby ją utemperować. Wsparcia nie uzyskuje też od reszty personelu, która zachowuje bierność i nieustannie patrzy sobie na ręce.