Młodzi małżonkowie Wanda i Ivan spędzają miesiąc miodowy w Rzymie. On zaplanował go co do minuty, ona pragnie romantycznej przygody. Kobieta zaczytuje się chętnie w tzw. “fumetti” – popularnych obrazkowo-fotograficznych romansach, a jej ulubionym jest Biały szejk. Studio, w którym powstaje “fumetti”, mieści się niedaleko, więc Wanda korzysta z okazji, by zobaczyć swego idola – Fernando Rivoli, który “odtwarza” postać Białego Szejka. Jej wyobrażenia mijają się jednak z rzeczywistością. Rozczarowana, włóczy się nocą po Rzymie. Tymczasem Ivan szuka Wandy. Na jego drodze staje prostytutka Cabiria.

Wędrowny siłacz-artysta Zampano (Anthony Quinn) kupuje od ubogiej rodziny dziewczynę, która ma mu towarzyszyć w występach cyrkowych. Zampano traktuje Gelsominę (Giulietta Masina) jak niewolnicę - znęca się nad nią, szkoli i wydaje polecenia. Początkowo dziewczyna chce uciec, jednak później wykształca w sobie chęć pomocy dla oprawcy. Między głównymi postaciami rodzi się dziwna więź.

Five young men dream of success as they drift lazily through life in a small Italian village. Fausto, the group's leader, is a womanizer; Riccardo craves fame; Alberto is a hopeless dreamer; Moraldo fantasizes about life in the city; and Leopoldo is an aspiring playwright. As Fausto chases a string of women, to the horror of his pregnant wife, the other four blunder their way from one uneventful experience to the next.

In Italy, Checco Dal Monte manages a troupe of traveling performers with plenty of heart but minimal talent. At a small town engagement, he encounters the starry-eyed, gorgeous Lily Antonelli, and hires her as a dancer on the show. Vivacious Lily quickly sells out crowds and earns the resentment of Checco's mistress, Melina Amour, but the fledgling performer has far bigger ambitions and soon sets her sights on a higher-profile role.

Zurich, 1905. Nineteen-year-old Russian Sabina Spielrein is put by her parents in a psychiatric hospital, suffering from a severe form of hysteria and refusing to eat. A compassionate doctor, Carl Gustav Jung, takes her under his care and, for the first time, experiments with the psychoanalytical method of his teacher Sigmund Freud. Thus is born a sweeping story of love and passion, of body and soul, soaring to the utmost heights, but also plunging to the darkest depths of the 20th century.

Romania, 1968. Two very different brothers. Mihai is a secret police informant, Emil is a dedicated dissident. When they have the opportunity to have their ailing father’s eyes operated on in East Germany, the three set out on a moving odyssey.

Alberto Sordi directs and interprets a corrosive comedy, another "story of an Italian" that makes you smile and reflect. An arms dealer is exposed and would like to return to an honest business. But his family does not intend to give up that bloody money.

Three Chaplin silent comedies "A Dog's Life", "Shoulder Arms", and "The Pilgrim" are strung together to form a single feature length film. Chaplin provides new music, narration, and a small amount of new connecting material. "Shoulder Arms" is now described as taking place in a time before "the atom bomb".

Selman is a former boxer who once was interested in anthropology, an extraordinary imam who now works in a mosque. One day, while praying in the mosque, gunshots are echoed. One of the people inside collapses and dies. The police come to the scene and collect the first evidence and start the investigation process. He takes action after this event and decides to resolve the case through some people and circumstances he suspects. Every clue leads to an unexpected point and the events become increasingly mysterious.

During a trip to Rome, a debauched Shakespearian actor is tormented by fans, the press, the Italian film industry and the Devil - who appears as a little girl seeking to collect his head.

Zabawna historia trupy tanecznej opowiedziana z trzech różnych perspektyw - dwóch tancerek spierających się o romans z przystojnym tancerzem i samego mężczyzny, który wszystkie wydarzenia ocenia z innego punktu widzenia.

A pivotal work for video art of the 1980s. Fragments of time during a journey where the changing landscapes become full players in a story shown in shadowy backplay, which relates the imagined encounter of two passengers.

A penetrating study of a marriage on the rocks, set against the backdrop of a small Mediterranean fishing village. Both a stylized depiction of the complicated relationship between a married couple and a documentary-like look at the daily struggles of the inhabitants of Sète in the South of France.

Marcello jest dziennikarzem prasowym. Prowadzi rubrykę plotek. Jest także playboyem, który ekscentrycznym zachowaniem doprowadza swoją dziewczynę do szaleństwa. Ale prawdziwym bohaterem tego filmu jest Rzym i jego mieszkańcy. Odpychająca i zarazem fascynująca społeczność zaludniająca nocą ulice miasta. "Słodkie życie" to film składający się z wielu wątków dających niezwykły i głęboki portret psychologiczny mieszkańców tej jedynej w swoim rodzaju metropolii.

A wealthy, self-absorbed Rome socialite is racked by guilt over the death of her young son. As a way of dealing with her grief and finding meaning in her life, she decides to devote her time and money to the city’s poor and sick. Her newfound, single-minded activism leads to conflicts with her husband and questions about her sanity.

W samym sercu syberyjskiej głuszy, z dala od cywilizacji, 300 osób zamieszkuje małą miejscowości Bakhtia nad rzeką Jenisej – tak Werner Herzog, współautor i narrator filmu "Szczęśliwi ludzie: rok w tajdze", rozpoczyna niezwykłą opowieść. Razem z filmowcami, którzy tam dotarli, obserwujemy rok z życia myśliwych, wędkarzy i innych osób zamieszkujących wioskę. Codzienność w przykrytym śniegiem niedostępnym regionie świata.  Z pięknych kadrów filmu wyłania się obraz faktycznie szczęśliwych i spełnionych ludzi. Widać w nich także wielką miłość Dmitrija Wasiukowa, drugiego reżysera, do tajgi i jej mieszkańców. Malowniczym obrazom towarzyszy przepiękna, kontemplacyjna muzyka. Oni żyją z ziemi, są samowystarczalni i prawdziwie wolni. Nie ma podatków, nie ma rządu, nie ma prawa, nie ma biurokracji, nie ma telefonów, nie ma radia, mają za to własne wartości i normy postępowania. Jeśli cywilizacja ludzka zostałaby zniszczona, oni przetrwaliby dzięki wiedzy swoich przodków – twierdzi Herzog.

Bob Maconel jest przeciętnym pracownikiem biurowym, niezauważanym przez kolegów z pracy i kobiety. Bob nienawidzi współpracowników i życzy im śmierci. Pewnego dnia w biurze dochodzi do strzelaniny. Maconelowi udaje się zabić napastnika. W ten sposób ratuje życie Venessie, asystentce szefa. Bob staje się bohaterem - koledzy są dla niego życzliwi, awansuje i dostaje służbowy samochód. Mężczyzna odwiedza w szpitalu Venessę, w której się podkochuje. Okazuje się, że dziewczyna jest sparaliżowana. Nienawidzi Boba za to, iż nie pozwolił jej umrzeć.

Quinlan (Orson Welles) jest policjantem, który kiedyś zamordował własną żonę, a teraz prowadzi śledztwo na pograniczu Meksyku i Stanów w sprawie eksplozji bomby w samochodzie. Razem z nim dochodzenie prowadzi Meksykanin Vargas (Charlton Heston). Quinlan jest rasistą i nienawidzi swojego partnera. Aby przeszkodzić w rozwiązaniu sprawy porywa jego żonę (Janet Leigh) i próbuje zamieszać ją w zabójstwo. Vargas zdobywa dowody przestępstwa Quinlana. Dochodzi do pojedynku na przedmieściach.

Chłopiec zakochuje się w niewolnicy, która bierze go za swojego pana. Wbrew zakazowi dziewczyny młodzieniec sprzedaje na targu kobierzec, co prowadzi do rozdzielenia pary.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.