Andre Polonski, pianista wirtuoz i Marie-Claire Muller, przedsiębiorcza dyrektorka fabryki czekolady, biorą ślub w Lozannie. Pierwszą żoną Andre była Lisbeth, z którą miał syna Wilhelma. Po sześciu latach małżeństwa Lisbeth zginęła w wypadku samochodowym w Szwajcarii. Młoda pianistka Jeanne Pollet przygotowuje się do konkursu muzycznego, który ma odbyć się w Budapeszcie. Przypadkowo odkrywa, że nie jest córką ludzi, których przez całe życie uważała za swoich rodziców - na skutek szpitalnej pomyłki tuż po urodzeniu zajęła miejsce Wilhelma, który zamiast niej trafił do domu Polonskich. Zaintrygowana faktem, że może być córką sławnego Andre Polonskiego, postanawia odnaleźć prawdziwego ojca i pewnego dnia puka do drzwi jego domu... Wkrótce jej uwagę zaczyna zwracać dziwne zachowanie Marie-Claire. Nabiera podejrzeń, że kobieta systematycznie podtruwa swego męża i pasierba podając im środki odurzające w czekoladzie do picia. Czy tak jest w istocie?

47-letni Thomas (Romain Goupil) biegnie od szpitali na cmentarze, aby niektórych pocieszyć, a innych pochować. Śmierć wciąż ma wyobraźnię i energię: AIDS, przedawkowanie, samobójstwo. To spada na to pokolenie. Thomas jednak uważa, że ​​życie to bezlitosna suka, ale pozostaje źródłem przyjemności. Tomasz kłamie, oszukuje, okłamuje siebie, oszukuje siebie, szczęśliwie przy współudziale wszystkich wokół.

Stephane'a i Maxime'a łączy serdeczna przyjaźń. Znają się jeszcze z czasów studiów. Prowadzą firmę, która zajmuje się naprawianiem instrumentów smyczkowych. Pewnego dnia Maxime wyznaje przyjacielowi, że zakochał się w klientce, młodej skrzypaczce Camille Kessler i zamierza zostawić żonę. Gdy Camille poznaje Stephane'a, jest zaintrygowana jego tajemniczą osobowością. On, choć nie darzy jej uczuciem, prowadzi dziwną grę, zaleca się i uwodzi. Camille zakochuje się, obsesyjnie dążąc do zdobycia mężczyzny, który nie jest nią zainteresowany.

Lily jest typem absolutnej ekscentryczki. Żyje według własnych zasad, w ściśle określonych ramach własnego świata, pełnego dziwactw, niedorzeczności ale i całkowitej wolności osobistej. Jej wybory są niezrozumiałe dla ludzi o "standardowych" poglądach. Jak dla jej siostry, Clary. Na pierwszy rzut oka siostry są zupełnie różne. Jedna rozważna, druga roztrzepana. Jedna pełna szalonych pomysłów, druga z nienagannymi manierami i wyższym wykształceniem. Jedna mieszka na wsi, w domu pośród lasów, druga w wielkim mieście, pośród równie przeciętnych ludzi na poziomie. Kiedy umiera matka, Clara musi wrócić do rodzinnego domu. Teraz to ona będzie pełniła oficjalnie rolę, do której do tej pory idealnie, choćby w teorii, się nadawała: opiekunki, wychowawczyni i powiernika.

Film MICHELA DEVILLE'A to klasyczna już, ekranowa pochwala literatury i międzyludzkiego porozumienia jakie daje uczestnictwo we wspólnej lekturze mistrzów. Ładunek emocji jakie niesie ze sobą czytanie i słuchanie jest olbrzymi. Intensywność związanych z nimi przeżyć można tylko porównać z tymi, jakie dają sytuacje graniczne i wyjątkowe. Mówi się przecież, że trzy ważne powieści mogą odmienić ludzki los. Książki to czysta wyobraźnia - są nam równie organicznie potrzebne jak oddychanie, jedzenie, picie, miłość oraz seks. Deville umiejętnie dozuje w "Lektorce" mieszaninę realizmu magicznego, erotyzmu i voyeryzmu. "Lektorka" otrzymała Grand-Prix festiwalu filmowego w Montrealu w 1988 roku, a rolę Patricka Chesnais nagrodzono Cezarem dla najlepszego aktora drugoplanowego.

Jeanne (Sophie Marceau) zagłębiona w pisaniu pierwszej powieści, zauważa tajemnicze zmiany zachodzące wokół niej, także swoje zmieniające się ciało.... Jej otoczenie zdaje się tego nie dostrzegać. Wzburzona, odkrywa u swojej matki fotografię, która ją naprowadza na ślad kobiety we Włoszech. Od tej chwili, zmieniona Jeanne (Monica Bellucci), znajduje tam klucz do tajemniczej przeszłości...

Burzliwy i namiętny związek Antoine’a i Julie skończył się 3 lata temu. On jest młodym i zdolnym prawnikiem, ze skłonnością do rozrywkowego trybu życia i dużą wrażliwością na kobiece wdzięki. Ona miała dosyć jego skoków w bok, niesłowności oraz zbyt wyluzowanych kolegów. Teraz Julie leci do Paryża, aby za kilka dni wziąć ślub z przystojnym, odpowiedzialnym biznesmenem. Antoine też leci do Paryża – jest umówiony na rozmowę w sprawie pracy. I – jako że los bywa bardzo przewrotny – byli kochankowie nie tylko lecą tym samym samolotem, ale też siedzą koło siebie… Przez 7 godzin, w obecności kibicujących współpasażerów, rozgrywa się opera mydlana – wzajemne żale i pretensje mieszają się z cudownymi wspomnieniami dwojga eks-zakochanych.

Olivier (Stéphane Bierry) jest doktorantem historii i przygotowuje pracę magisterską na temat rozstrzelanych bojowników ruchu oporu, z pomocą swojego najlepszego przyjaciela, księgarza Guya (Yann Goven), który dostarcza mu potrzebne książki. Olivier pragnie poznać ojca Guya, który uniknął masowych egzekucji podczas II wojny światowej, jednak ten umiera, zanim spotkanie będzie możliwe. Guy czuje się winny, że opóźnił przedstawienie Oliviera swojemu ojcu.

Trzy przeplatające się i naszpikowane emocjami historie, zorientowane na przedstawienie relacji między dorosłym już dzieckiem i rodzicem. Bohaterowie pierwszej z nich, Joséphine i Tomasz, to młode małżeństwo, sprawiające pozory szczęśliwej pary. Rodzice kobiety mają jednak wkrótce przekonać się, że prawda jest zgoła inna - ich interwencja jednak nie przyniesie żadnego skutku. W drugiej opowieści poznamy Mélanie, która spodziewa się dziecka, oraz jej matkę Marie i ojca Vincenta. Żadne z nich nie akceptuje partnera córki. W trzeciej historii mamy do czynienia z Anthonym. W życiu tego młodego mężczyzny niewiele się dzieje do momentu, kiedy spada na niego obowiązek opieki nad matką.

8 lat po brutalnym zabójstwie żony, Alex ciągle zmaga się z koszmarnymi wspomnieniami i próbuje odbudować swoje życie. Jednak w rocznicę tragicznych zdarzeń otrzymuje tajemniczego e-maila z podglądem z kamery i ze wskazówką, kiedy będzie mógł zobaczyć swoją żonę? Żywą.

To historia pewnego przedsiębiorcy, który zakochuje się w aktorce, która przyjaźni się z kelnerką, która zakochuje się z ochroniarzu, który pracuje z kierowcą, który wozi dekoratorkę wnętrz, która jest żoną owego przedsiębiorcy... Lista powiązań między tymi postaciami jest dużo dłuższa i skomplikowana. Przy czym każda z osób pochodzi z zupełnie innego świata i, zdawałoby się, zupełnie do siebie nie pasują. Przedsiębiorca jest, powiedzmy sobie szczerze, burakiem, wraz z rozwojem akcji odkrywającym nieznane sobie dotąd światy. Zagrożona bezrobociem aktorka na równi przeżywa swe artystyczne wzloty i upadki, co 40. rok życia i rozpaczliwą tęsknotę za macierzyństwem. Kelnerka "romansuje jak facet" i handluje na lewo marihuaną. Ochroniarz jest byłym policjantem, służbistą i legalistą. Kierowca jest łagodnym idiotą. Dekoratorka wnętrz pozbawioną gustu i znacznie mniej łagodną idiotką.

Joseph Cross ma swoją pracę. Solidny jak beton. Żonaty, dwójka dzieci, jego życie jest doskonale zorganizowane. Jednak tej nocy, sam za kierownicą, musi podjąć decyzję, która może zrujnować mu życie.