W alternatywnym świecie – świecie, w którym ludzie mieszkają w małych zbiorowiskach ulokowanych pod ziemią, żyje sobie pewien niepozorny chłopiec. Jego jedynym zajęciem, zajmującym mu całe dnie, a nawet noce, jest wiercenie dziur w glebie dookoła wioski. Czynność ta ma na celu powiększenie terenu mieszkalnego maleńkiej społeczności. Sam chłopiec widzi w tym jednak również szansę na znalezienie skarbu. Jego świder oraz małe, przypominające kreta (lub świnię, skoro nazywa się Boota) stworzenie są jego jedynymi przyjaciółmi… A nie, ma jeszcze jednego. Jest nim Kamina. Niezwykle charyzmatyczny, emanujący siłą i swoją obecnością ożywiający wszystko wkoło. Całkowite przeciwieństwo małego, cichego i strachliwego Simona. Jego pojawienie się powoduje różnego rodzaju kłopoty, zwykle ściśle powiązane z tym, że on i naczelnik wioski żywiołowo się nienawidzą, a Kamina robi dokładnie to, czego przywódca zakazuje.

Kousaka Junpei jest teoretycznie zwykłym mającym uczulenie na koty uczniem liceum. Jednak to co sprawia, że w praktyce tak nie jest, to prześladujący go pech i to nie byle jaki, spokojnie można powiedzieć, że nasz bohater należy do czołówki pechowców z całego świata. A udowadnia to sprowadzając na siebie klątwę przez pozbawienie głowy posążka kociego bóstwa znajdującego się tuż przed świątynią. Efektem klątwy jest umiejętność rozmawiania z kotami, co samo w sobie już nie pasuje naszemu alergikowi, a wiadomość, że aby pozbyć się klątwy musi pomóc stu kotom, bo inaczej sam nim zostanie, nie napawa go radością ani optymizmem. Do tego fakt, że nikt nie może się dowiedzieć o tej klątwie, bo podzieli jego los, dodatkowo utrudnia mu życie. Powoli wokół naszego bohatera tworzy się bowiem mały harem, który w dość natarczywy, a w niektórych przypadkach irracjonalny sposób, zabiega o uczucia Junpeia.

Akcja rozgrywa się w czasach współczesnych, w świecie zaatakowanym przez niejaką zarazę, powodującą, że wszelkie istoty ludzkie zamieniają się w zombie i atakują wyłącznie żywych. W pewnym momencie pandemia dociera do bram liceum, w którym uczą się nasi główni bohaterowie. Szkoła szybko zapełnia się zarażonymi, którzy przeistaczają się w żywe trupy. Natomiast piątka ocalałych licealistów wraz z pielęgniarką uciekają z niej, starając się przeżyć w świecie opanowanym przez zombie i pogrążonym w chaosie.

W roku Regild Century 1014 minęło całe tysiąclecie od końca legendarnego Universal Century, w którym legendy takie jak Amuro Ray i Char Aznable rządziły polem bitwy jako asy pilotów mobilnych skafandrów. Powierzchnia Ziemi, która niegdyś była przedmiotem ostrej walki, jest obecnie w większości opuszczona, a ludzkość woli żyć w koloniach kosmicznych i na powierzchni Księżyca. Student Capital Guard Academy, Bellri Zenam, prowadzi spokojne życie akademickie, ale jego normalne dni dobiegają końca wraz z pojmaniem pirackiej pilotki Aidy Surugan i jej mobilnego skafandra G-Self. Bellri czuje silne mentalne połączenie z G-Ja i odkrywa, że ​​jest w stanie go pilotować. Wkrótce staje w obliczu konfliktu z „Capital Guard”, radykalną frakcją, która podąża za własnym tajnym planem wbrew woli armii amerykańskiej, która nadal sprawuje władzę na Ziemi.

Naota, dwunastoletni chłopak, wiedzie zwyczajne życie, spędzając popołudnia ze swoją przyjaciółką Mamini. Właśnie podczas jednego z takich spotkań chłopiec poznaje Haruko Haruharę, a dokładniej, zostaje przez nią przejechany. Właścicielka żółtej vespy postanawia zrobić Naocie sztuczne oddychanie, a gdy chłopak odzyskuje przytomność, uderza go z całej siły gitarą, potrząsa nim parę razy i wyraźnie rozczarowana odjeżdża. Niedługo potem, bohaterowi wyrasta ogromny guz wyglądający jak róg, a z jego głowy wyskakują roboty o dziwacznych kształtach. Jednak to dopiero początek absurdalnych i nieprawdopodobnych wydarzeń zapoczątkowanych przez Haruko.

Historia z serii okruchy życia ze szczyptą walki w tle, dziejąca się w przyszłości. Żadna Trzecia Wojna Światowa nie miała tu miejsca, o inwazji kosmitów też nie może być mowy – ot, kolejna normalna epoka, które nastała po wieku, w którym teraz żyjemy. W tym świecie roboty stały się nieodłącznym elementem codziennego życia, zaś ich celem jest jak najlepsze przysłużenie się społeczeństwu. "Shinki", to 15-centymetrowe słodziutkie dziewczątka, które mają pomagać ludziom. Wyposażone w inteligencję i emocje, całkowicie poświęcają się swoim “Panom”. Roboty te mogą nawet być zaopatrzone w broń i zbroje, by móc ze sobą walczyć. Tego typu Shinki zwane są "Busou Shinki" (dosłownie, "uzbrojone boskie księżniczki"). Trzy z nich, Ann (typ Arnval), Aines (typ Altines), and Rane (typ Altrane) służą Masato, będącemu pierwszoklasistą w liceum. Sprawy się komplikują, kiedy dołącza do nich nowa Shinki z bojowego typu Staarf.