Rok 10 191. Imperator przekazuj rodowi Atrydów planetę Dune. Jedyne źródło Przyprawy, substancji pozwalającej na podróż międzygwiezdną. Nie podoba się to Baronowi rodu Harkonnen, który do tej pory trzymał pieczę nad planetą. Tuż po przeprowadzce księcia Atrydów na planetę, Harkonneni przypuszczają atak ...

Znany austriacki kompozytor wyjeżdża na urlop do Wenecji, gdzie inny turysta, nastoletni polski chłopiec, wzbudza w nim fascynację.

Oto fikcyjna opowieść o Barabaszu, oparta na fascynującym fragmencie Nowego Testamentu. Gdy Poncjusz Piłat zapytał lud Jerozolimy, kogo ma uwolnić - Jezusa z Nazaretu czy złodzieja i mordercę Barabasza - lud wskazał na Barabasza. Odzyskał on wolność, ale wspomnienie o tym, co się stało, prześladowało go przez resztę życia. Gdy na oczach Barabasza ukamienowano jego dawną kochankę, Rachelę, znów zaczął kraść. Został ponownie aresztowany i zesłany do kopalni siarki, a następnie do szkoły gladiatorów, gdzie był świadkiem, jak jeden z jego towarzyszy oddał życie za Nazareńczyka. Wkrótce potem sam zawisł na krzyży i dopiero wtedy zdał sobie sprawę a potęgi wiary.

Producent Dino de Laurentis, mąż Silvany Mangano, zamówił u kilku reżyserów szkice scenariuszy, w których aktorka znalazłaby pole do popisu. Tak powstał film, złożony z pięciu części, zestawionych dość przypadkowo, które łączy osoba głównej wykonawczyni. Określenie "czarownice" w tytule użyte jest w sposób daleki od dosłownego i ma wyrażać ten czynnik kobiecości, który dla mężczyzn pozostaje nieodgadnięty i pełen niespodzianek. Nowela 1: "Czarownica spalona słońcem" ("La stregha bruciata viva") - Luchino Visconti; Nowela 2: "Postawa obywatelska" ("Senso civico") - Mauro Bolognini; Nowela 3: "Ziemia widziana z Księżyca" ("La terra vista dalla luna") - Pier Paolo Pasolini; Nowela 4: "Sycylijka" ("La Siciliana") - Franco Rossi; Nowela 5: "Wieczór jakich wiele" ("Una sera come le altre") - Vittorio de Sica.

W starym rzymskim palazzo żyje w odosobnieniu starzejący się profesor i miłośnik sztuki . Pewnego dnia wbrew jego woli w domu zagnieżdża się, wraz ze swoimi bliskimi, Marchesa Młodzi ludzie z całą bezwzględnością wdzierają się do mieszkania i w życie profesora - zmusza go to do konfrontacji z teraźniejszością, od której był dotychczas w swym osamotnieniu odizolowany...

Opowiedziana z czarnym humorem historia reportera Silvio Magnozziego [popisowa rola Alberto Sordiego]. Przepełniony idealistycznymi poglądami na życie bohater próbuje walczyć z hipokryzją społeczeństwa włoskiego. Jedyną osobą, u której znajduje zrozumienie - jest jego żona Elena [Lea Massari]. Po śmierci Silvio kobieta zaczyna hołdować stylowi życia, przeciwko któremu tak mocno protestował jej mąż...

Gdy pewnego dnia nad Neapolem rozlega się tajemniczy głos ogłaszający, że o 18 odbędzie się Sąd ostateczny, nikt się tym nie przejmuje. Jednak gdy z czasem ostrzeżenia powtarzają się, ludzie są zmuszani do zastanowienia się nad własnym życiem.

Sandro (Walter Chiari) jest popularnym dziennikarzem. Pewnego dnia postanawia przeprowadzić ankietę na temat egoizmu. Udział w niej musi wziąć każda napotkana na jego drodze osoba. Wkrótce Sandro zaczyna się zastanawiać nad tym, kim jest i ile w nim samym zła i egoizmu.

Pierwsza część “Trylogii życia” Pasoliniego, w której dał wyraz fascynacji plebejską witalnością i naturalnością. Z dzieła Boccaccia wybrał najbardziej lapidarne, najpopularniejsze anegdoty oddające - często bezwstydny - charakter ludowej kultury włoskiej. Dużo tu nagości, folkloru, rozpasania, komedii, poezji i piękna. Dekameron to jeden z najbardziej żywiołowych i witalnych filmów reżysera.

Po premierze "Śmierci w Wenecji" Visconti stwierdził, że Tadzio jest najpiękniejszym chłopcem na świecie. Nawet po 50 latach jest to cień, który wisi nad życiem Björna Andresena.