Taryn (Freya Tingley) jest zwyczajną nastolatką, która jak wiele dziewcząt w jej wieku pragnie czegoś więcej niż szare życie. Gdy w jej szkole pojawia się nowa uczennica (Alexandra Steele), dziewczyny szybko się zaprzyjaźniają. Nina namawia Taryn do udziału w niezwykle emocjonującej, ale i ryzykownej zabawie - uczy ją wstrzymywać oddech, aż do osiągnięcia stanu euforii. Taryn nie ma pojęcia, że takie igranie z własnym ciałem może być dla niej śmiertelnie niebezpieczne. Świetnie zagrany i napisany dramat o ryzykownych zabawach współczesnych nastolatków. Film, ukazujący w realistyczny sposób niebezpieczną grę, która fascynuje młode dziewczyny, skłania do refleksji, ale i trzyma w napięciu.

Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, wzruszająca i pełna humoru historia rezolutnej nastolatki, która mierząc się z typowymi problemami wieku dojrzewania, musi także stawić czoła wyzwaniom, które przerosłyby nie jednego dorosłego. Rozdarta między wewnętrznym przymusem opieki nad rodzicami z niepełnosprawnością, a pragnieniem budowania własnego życia, staje przed wyborami, które ukształtują jej przyszłość. W sytuacji, w której wielu by się poddało, ona nie traci entuzjazmu szukając swojego miejsca na ziemi, prawdziwej miłości i radości życia.

Irene (Michelle McLeod) jest otyłą nastolatką, która pewnego dnia zostaje zawieszona w prawach ucznia. W ramach kary musi też poświęcić dwa tygodnie swojego życia na prace społeczne w domu opieki dla osób starszych. Jej wielką pasją jest cheerleading. Postanawia więc potajemnie zgłosić grupę swoich podopiecznych do konkursu tanecznego. W ten sposób chce udowodnić wszystkim, że nie trzeba mieć idealnego ciała, żeby doskonale się ruszać.

Szesnastoletnia Vivien jest uwięziona w Vestalis Academy - szkole z internatem przypominającej więzienie. Musi polegać na sobie i nie zwracać uwagi na współtowarzyszki niedoli. Zmienia się to kiedy do ośrodka trafia Sophia - dawna przyjaciółka, która ją zdradziła. Dziewczyny razem starają się wyruszyć na niebezpieczne poszukiwanie przerażającej prawdy, stojącej za ich uwięzieniem. Bohaterki wiedzą, że muszą spróbować ratować swoje życia.

Lata 80. Joel to niezbyt bystry, nieporadny życiowo i zupełnie niegroźny dziennikarz specjalizujący się w horrorach, który ma coś wspólnego chyba z każdym z nas – strasznie nie lubi oklepanych scenariuszy, klisz i przewidywalnych zachowań głównych bohaterów w kinie grozy. Pewnego dnia, kierowany beznadziejnym zauroczeniem, trafia do baru, gdzie zrządzeniem losu zalicza zgon… na razie tylko ten alkoholowy. Gdy kilka godzin później budzi się z potężnym kacem w schowku na miotły, nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że tego wieczoru liczba zgonów znacznie przekroczy jego akceptowalne normy. Lokal, w którym utknął, po zamknięciu staje się miejscem spotkań grupy wsparcia dla psychopatycznych morderców. Co gorsza, uczestnicy biorą chłopaka za nowego członka ich kręgu. Joel nie ma wyboru i musi wtopić się w tłum – jak bowiem miałby odmówić zajęcia miejsca pomiędzy dwumetrowym miłośnikiem zarzynania uczestników letnich obozów a niepokojącym księgowym z fetyszem na punkcie klaunów?