Tragedia człowieka, któremu nikt nie chce pomóc... Sześćdziesięciotrzyletni wdowiec, pan Lăzărescu, mieszka w bloku z trzema kotami. Pewnego dnia, gdy poczuł się źle, poprosił o pomoc sąsiadów. Wezwano pogotowie. Lekarz zdecydował się umieścić pana Lăzărescu w szpitalu. Personel placówki nie chce jednak przyjąć mężczyzny na oddział, podejrzewając u niego alkoholizm. Pana Lăzărescu odsyłają do innego szpitala, później znów do innego, i do kolejnego...

Rumuński zespół teatralny marzy o występach w Ameryce. Przyjeżdża więc do Nowego Jorku, gdzie lokalny agent obiecuje im wielkie tournée.

Mały kościół i kilka drewnianych domków pośrodku polany – w tej skromnej scenerii atmosfera ukojenia boskością obecna w żeńskim klasztorze wydaje się nie do zachwiania. Lasy dookoła nie drgną, zastygłą ciszę wstyd zakłócać nawet szeptem, odcięcie od świata otula miasteczko poczuciem bezpieczeństwa. Szczelna granica wyznaczana przez strzegącą spokoju naturę okazuje się niewystarczająca. Zagrożenie wślizguje się do klasztoru niepostrzeżenie, wraz z przybyciem Aliny, przyjaciółki mniszki Voichiţy. Wbrew jej zapewnieniom zakon nie zdołał stłamsić miłosnego uczucia Voichiţy do koleżanki, której obecność na nowo rozbudza szmer niepokoju w jej ciele, duszy i sercu. Z kolei uparte awanse Aliny w końcu przeradzają się w dręczące ją epileptyczne ataki, uznane przez religijną wspólnotę za diabelskie opętanie. Z wolna rozsadzane życie zakonu przywodzi mniszki do momentu, w którym miłosierdzie zaczyna przegrywać ze strachem.

Dana i Arthur są pozornie udanym małżeństwem od blisko dekady. Jako para budzą ogromną sympatię społeczeństwa, rodziny i znajomych, niemniej prywatnie zmagają się z wątpliwościami, czy ich związek ma jakąkolwiek przyszłość, i problemem rozbieżnych potrzeb. Pewnego dnia uzmysławiają sobie, że na przekór zdrowemu rozsądkowi rozstanie jest jedyną szansą na okazanie sobie nawzajem dowodu miłości...