Dla cynicznych Dave'a i Andrew nie ma znaczenia, że podążają drogą donikąd, jeśli tylko mają telewizor i kanapę, na której mogą złożyć swoje cielska. I wtedy zdarza się TO. Cisza. Zapada martwa cisza. Gdy otwierają drzwi, widzą... NIC. Jakby ktoś kompletnie wymazał ich świat. Nie ma ulicy, domów, nikogo i niczego. Nie ma nieba. NIC tylko nieskończona, jasna, nieskazitelna PUSTKA. Co się dzieje, gdy dwaj przegrani frajerzy dostają zdolność zlikwidowania z powierzchni ziemi wszystkiego, czego nienawidzą? Takie jest założenie filmu "Wielkie nic", surrealistycznej komedii o szalonym upadku w nicość dwóch nieudaczników.

Jest zimna, zbliża się Wigilia, szaleje burza śnieżna.... wygląda na to, że obejrzymy kolejny thriller. Tymczasem dość spojrzeć na braci Firpo, by przekonać się, że naprawdę oglądamy komedię. Dobroduszny Bill, patalogiczny kłamca Dave i maniakalny kleptoman Alvin - to rodzinny gang złodziei. Chłopcy postanawiają w tak piękną noc obrabować bank w miasteczku.

Sześcioro nie znających się zwykłych ludzi budzi się pewnego dnia nie w swoich domach, lecz w surrealistycznym więzieniu - zdającym się nie mieć wyjścia labiryncie połączonych ze sobą sześciennych pomieszczeń wyposażonych w śmiertelnie groźne pułapki. Gliniarz. Zawodowy złodziej. Genialna studentka matematyki. Psycholog. Mężczyzna chory na autyzm. Dość przypadkowy, nawet przewrotny zbiór osób. Żadna z nich nie wie, jak i dlaczego została uwięziona, wkrótce jednak okaże się, że każde z sześciorga uwięzionych posiada umiejętności, które mogą dopomóc im w ucieczce.