Młody muzyk Tadeusz Wyczyński trafia do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu za działalność konspiracyjną. Skierowany do oddziału "doświadczalnego" - zostaje zarażony tyfusem. Rodzi się w nim imperatyw przeżycia za wszelkę cenę. Kornblumenblau - to tytuł niemieckiej piosenki granej przez więźnia na obsesyjne żądanie blokowego. Dzięki temu dostaje się do obozowej orkiestry i do wymarzonego bloku artystów, co daje mu szansę przeżycia. Po wyzwoleniu obozu przez żołnierzy radzieckich ochoczo gra im Katiuszę, byle dostać miejsce w pociągu.

Film przedstawia historię jednego dnia, tak pamiętnego dla Warszawy - 1 sierpnia 1944 roku. Niemcy wycofują się już od pewnego czasu, wszyscy oczekują, kiedy nastąpi sygnał wybuchu powstania. Tego dnia - 1 sierpnia - już przed południem rozpoczął się w Warszawie wielki ruch. Łącznicy przenosili wiadomość: Godzina "W" o siedemnastej. Następuje koncentracja oddziałów w wyznaczonych uprzednio punktach, przewożenie zgromadzonej broni. W jednym z takich punktów zbiera się pluton Armii Krajowej pod dowództwem "Czarnego". Mają zaatakować hitlerowskie koszary. Tuż przed siedemnastą dowiadują się, że nie otrzymają przewidywanego wsparcia - drugiego plutonu. W tej sytuacji ryzyko natarcia zostaje zwielokrotnione do granicy zbiorowego samobójstwa. Rozkaz musi być jednak wykonany. Punktualnie o godzinie 17.00 pluton "Czarnego" rozpoczyna wykonywanie swojego zadania. [filmpolski.pl]

Jurek, student medycyny, znany podrywacz, spędza noc z Anką, dziewczyną beztroską i pełną temperamentu, która nie chce kontynuować znajomości. Para spotyka się po kilku miesiącach. Jurek jest zmuszony szukać lokum. Znajduje ofertę pokoju dla studentki medycyny w zamian za opiekę nad chorą. Razem z dziewczyną, Moniką, udają się pod wskazany adres. Okazuje się, że chorą jest Anka. Miała wypadek podczas jazdy konnej, porusza się na wózku inwalidzkim. Po wahaniach zgadza się na opiekę Jurka.

Spektakl przedstawia okoliczności katastrofy starego parowca wiozącego mahometańskich pielgrzymów oraz podejmowane przez Jima próby rehabilitacji i zadośćuczynienia za winę sprzed lat.

Pierwsza ekranizacja "Dziadów" Adama Mickiewicza. Akcja rozpoczyna się na ziemi wileńskiej w przeddzień Święta Zmarłych. W zrujnowanym dworku zjawia się widmo Poety. Powrócił on w rodzinne strony, by przeżyć na nowo młodzieńczą miłość do Maryli i wspomnieć dawnych druhów z grupy konspiracyjnej. W tym czasie na pobliskim cmentarzu Guślarz zaczyna pradawną ceremonię "dziadów". Gustaw wraz z księdzem wspominają dawne czasy. Akcja przenosi się kilkadziesiąt lat wstecz.