Złotowłosa Misha ma sześć lat i wraz z rodzicami mieszka w Belgii. Kiedy wybucha II wojna światowa jej beztroskie dzieciństwo zostaje w niewyobrażalnie brutalny sposób przerwane. Naziści aresztują i wysyłają do Auschwitz mamę i tatę Mischy, a ona sama trafia do obcej rodziny, gdzie otrzymuje nowe imię i zmuszona jest do przejścia na inną religię. Nieszczęśliwa i zdesperowana, postanawia wyruszyć na poszukiwanie rodziców, którzy są „gdzieś na wschodzie”. Wyposażona w kompas i niewielką ilość jedzenia pokonuje pieszo setki kilometrów. Jest bardzo dzielna, jednak mróz i głód okazują się silniejsze. Kiedy dziewczynka jest o krok od śmierci, staje się coś niewiarygodnego – pomoc i opiekę otrzymuje ze strony... pary wilków, które traktują ją jak jedno ze swoich młodych.

Rok 1850 - Saint-Pierre, zapomniana francuska wysepka w pobliżu Kanady. Którejś nocy pewien mężczyzna pada ofiarą brutalnego morderstwa. Winny zbrodni, Neel Auguste, zostaje w wyniku tego skazany na śmierć. Jednak na Saint-Pierre nie ma ani gilotyny, ani kata. Rząd Francji obiecuje temu zaradzić, ostrzega jednak, że na pomoc przyjdzie długo czekać. Gilotynę trzeba bowiem sprowadzić z samej Francji, dalekiej ojczyzny. Póki to się nie stanie, Neel pozostaje pod pieczą Kapitana i w pokorze oczekuje na wykonanie wyroku. Żona Kapitana, pani La, w szczególny sposób interesuje się losem Neela, w którym dostrzega dobroć i prostotę. Nie potrafi przyjąć do wiadomości, że człowiek może być z gruntu zły i wierzy w możliwość zrehabilitowania skazańca.