Grupa zamożnych znajomych spotyka się na wspólnej kolacji. Gdy przyjęcie dobiega końca, z niewyjaśnionych powodów goście nie są w stanie opuścić domu.

Historia ascety, Szymona Pustelnika, który żył w V wieku.

Wieloznaczna i niepokojąca, utrzymana w klimacie makabreski, historia szanowanego i wzorowego obywatela Archibalda de la Cruz. Archibaldo wierzy, że jest winny śmierci guwernantki opiekującej się nim w dzieciństwie. Jako dorosły już człowiek opowiada tę historię siostrze w szpitalu, po czym siostra nieszczęśliwie ginie. Archibaldo głęboko przekonany, że jest winien także tej śmierci składa zeznania na policji, przyznając iż tego typu zbrodni było w jego życiu więcej. W retrospekcji widzimy losy trzech innych spotkanych w życiu bohatera kobiet, z których dwie spotkał tragiczny koniec.

Milioner Ramiro de la Mata (Fernando Soler) po śmierci żony uzależnia się od alkoholu. Jego rodzina bezwzględnie to wykorzystuje, wyciągając od pijanego patriarchy pieniądze. Gdy w dniu zaręczyn swojej córki odurzony Ramiro robi ogromną awanturę i mdleje wycieńczony, krewni zgodnie ustalają że trzeba mu w końcu pomóc. Pomysł jak to zrobić wychodzi od Gregoria (Francisco Jambrina), brata chorego, który jest również znanym psychologiem. Postanawia, że rodzina musi udawać bankructwo...

W filmie o losach księdza przesiąkniętego ideałami Ewangelii, który w swoisty sposób powtarza archetyp Chrystusa, reżyser zderza brutalnie ideały bohatera z rzeczywistością, prowadząc go przez prawdziwą Kalwarię: konflikty z otoczeniem, cierpienie, zwątpienie, samotność. W Nazarínie ascetyzm formy, skupienie, koncentracja na głównym dramacie, przeobraża zdarzenia rzeczywiste w ewangeliczne misterium. Zrealizowana w mieście Meksyk i w wielu pięknych miasteczkach regionu Cuautla adaptacja powieści Galdósa zachowuje istotę postaci Nazarína, ale idee sprzed około stu lat, zawarte w książce, zostały przez reżysera uwspółcześnione. Wprowadził on też do fabuły filmu nowe elementy, na przykład strajk czy epizod z umierającą w czasie epidemii dżumy kobietą. Scenę tę zaczerpnął z Rozmowy księdza z umierającym de Sade'a, w której kobieta przedkłada pragnienie kochanka nad pragnienie Boga.