Lekarze ze szpitala w Leśnej Górze niosą pomoc pacjentom i zmagają się z własnymi problemami.

Pracownicy ośrodka opieki społecznej pod wodzą nowego dyrektora robią wszystko, co w ich mocy, aby nieść niezbędną pomoc osobom w trudnej sytuacji życiowej. W opowieść o pełnej zaangażowania działalności pracowników ośrodka pomocy społecznej wplatają się wątki z ich życia prywatnego. Nikt nie jest jednak wolny od ludzkich słabostek, normalnych życiowych spraw, zakrętów i zwątpień. Bohaterowie serialu mają swoje rodziny, przyjaciół, swoje radości i troski. Mimo że często sami przeżywają życiowe rozterki, do każdej, nawet z pozoru beznadziejnej sprawy, muszą podchodzić z optymizmem i wiarą. Wśród tych aniołów stróżów zdarzają się jednak również czarne charaktery, którymi kieruje zawiść, nienawiść.

Stadion Dziesięciolecia w Warszawie zasłynął jako największy jarmark w Europie, gdzie można upłynnić niemal wszystko, pozbyć się trefnego towaru. Tu ściągają uczciwi handlarze, ale też cwaniacy, drobni kanciarze i zorganizowane grupy przestępcze, specjalizujące się w różnych dziedzinach. Nad największymi czuwają żołnierze i ochroniarze mafijni. Sięgają tu też wpływy bezwzględnego Saida (ponoć postać autentyczna), który ma na sumieniu porwania, wymuszanie haraczy, morderstwa na zlecenie. Na stadionie dochodzi do krwawej jatki, którą zgotował dłużnikom mafiosa jego człowiek. W ciągnącą się od lat sprawę Saida jest zaangażowanych pięciu policjantów z sekcji operacyjnej, których poznajemy w pierwszym odcinku serialu. Trudne i wyczerpujące śledztwo odmieni ich życie, zmusi do podjęcia kontrowersyjnych decyzji, wpłynie na zmianę dotychczasowych postaw.

Stanisław Szymanko, lotnik RAF-u, przywozi z Anglii do Polski żonę Margot. Pracuje w lotnictwie cywilnym. W noc urodzin córeczki tańczy i śpiewa na ulicy ze szczęścia. Aresztowany dowiaduje się na UB, że cieszył się ze śmierci Stalina. Jako wroga i szpiega przesłuchuje go i torturuje major Bolko, który chce przysłużyć się sekretarzowi KW Bergmanowi i utrącić jego zastępcę Kowalczyka, popularnego w województwie eks - partyzanta, tutejszego chłopskiego komunistę mającego przyjaciół w sowieckim i polskim dowództwie LWP. Bolko chciałby zrobić z Kowalczyka szpiega. Do łączności z nim mógłby się przyznać torturowany Szymanko. Bergman straszy Kowalczyka, że bezpieka ma człowieka zeznającego, iż Kowalczyk zorganizował siatkę szpiegowską. Poza tym podejrzana jest przyjaźń Kowalczyka z eks - ziemianinem Biesiekierskim. Kowalczyk się śmieje: razem z Janem Biesiekierskim byli w partyzantce. Ale o insynuacji UB powiadamia przyjaciela oraz generała Labusa i majora Kriworuczenkę. Bolko wzywa na przesłuchanie Biesiekierskiego, ale Bergman każe mu go zwolnić, a nazwisko Kowalczyka wymazać z akt. Margot nic nie rozumie ze sprawy męża: adwokaci nie chcą go bronić; wtedy dociera do Bergmana, któremu wpada w oko. Ten przybiera wobec niej pozę przyjaciela i informuje, że sprawa męża przeszła do sądu cywilnego. Po torturach Szymanko zeznaje na procesie, że był szpiegiem. Świadkiem oskarżenia jest nijaki Mizerski. Ze względu na skruchę i współpracę z UB oskarżony otrzymuje karę "tylko" 15 lat więzienia. Na sali są jego matka i żona.