Historia amerykańskiej poetki Emily Dickinson (Cynthia Nixon). Chociaż obecnie uznawana jest za genialną artystkę i autorkę jednych z najważniejszych utworów w literaturze amerykańskiej, w XIX w. pozostawała niemal niezauważona. Za życia udało się jej opublikować ledwie kilka wierszy z liczącego prawie 1800 utworów dorobku. Doceniona została dopiero po śmierci. Snuta przez Terence'a Daviesa opowieść rozpoczyna się jeszcze latach młodzieńczych Emily i prowadzi aż do czasów, kiedy była już poświęcającą się jedynie pisarstwu samotniczką, nie wychylającą się ze swojej sypialni bez potrzeby.

USA, lata 20. XX w. Dwudziestoczteroletnia Antonia Brico (Christanne de Bruijn) przyjechała do Stanów z Holandii jeszcze jako dziecko. Dziewczyna marzy o zostaniu profesjonalną dyrygentką, jednak nikt nie traktuje jej planów poważnie. Nawet nauczyciel, który uczy ją gry na fortepianie, odradza jej przystąpienie do egzaminu wstępnego. Zdesperowana kobieta postanawia wrócić do swojej ojczyzny. Na miejscu zwraca się z prośbą o pomoc do znanego dyrygenta Mengelberga. Mężczyzna również sceptycznie podchodzi do jej planów, ale wysyła ją do Berlina. Po dwuletnich studiach w Państwowej Akademii Muzycznej, Antonia zostaje pierwszą w historii kobietą, której przypadła szansa dyrygowania Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej.