Kiedy mała biedronka zostaje uwięziona w tekturowym pudle i wysyłana na Karaiby, jej tata wyrusza do Gwadelupy, aby ją uratować. Gdy po wielu trudach przybywa na miejsce, z zaskoczeniem odkrywa, że dzielny maluch znalazł sobie nowy dom i znajomych. Niestety wszystkim im zagraża firma budowlana, planująca wycinkę dżungli.

„Chocolat” był pierwszy ciemnoskórym artystą, który zaistniał we francuskim przemyśle rozrywkowym. Urodził się w 1860 roku na Kubie jako Rafaël Padilla. Gdy miał 10 lat, został sprzedany jako pomoc domowa portugalskiemu kupcowi. W wieku 16 lat uciekł do Bilbao, gdzie zaczął przygodę z cyrkiem. Jego oryginalna osobowość została dostrzeżona i doceniona przez brytyjskiego klauna Tony’ego Grice’a, który nadał mu pseudonim „Chocolat”. Prawdziwy sukces odniósł u boku innej gwiazdy cyrku – klauna o pseudonimie „Footit”. Skecze, które wspólnie wymyślili, odtwarzane są do dziś. Osobliwy duet sceniczny fascynował wielu artystów i intelektualistów, a „Chocolat” stał się jedną z najbardziej rozpoznawanych osobowości Montmartre’u.

Na pełny etat – albo i dwa. Dla Julie, samotnej matki wychowującej dwójkę dzieci na przedmieściach Paryża, codzienne życie to ciągłe godzenie obowiązków domowych z zawodowymi. Dodatkowym utrudnieniem staje się strajk, który paraliżuje transport publiczny – akurat w momencie, gdy Julie jedzie na ważną rozmowę rekrutacyjną.

Eric i Ramzy zarabiają, myjąc okna paryskich wieżowców. Jak zwykle spóźnieni , wieczorem, wskakują w uprzęże i szorują szklane połacie budynku na Montparnassie. Już od poczatku pracy Eric nie może się doczekać, gdy dotrą na 52. piętro, gdzie będzie mógł sycić oczy widokiem swej ukochanej, Stephanie. Ta czeka na przybycie wuja, prezesa grupy Lanceval, oraz innych członków zarządu na zebranie, które przesądzi o losach firmy. Tymczasem jednak nic nie idzie zgodnie z planem: zarząd pada ofiarą terrorystów, a Eric i Ramzy zmuszeni są odegrać role dzielnych rycerzy.