Grupa ludzi zostaje uwięziona w tajemniczym domu. Zamieszkujący go potężny czarnoksiężnik planuje wykorzystać ich dusze, żeby podtrzymać wieczną młodość swojej narzeczonej.

„Opowieści niemoralne” składają się z czterech odrębnych opowiadań: „Przypływ” to historia uwiedzenia młodej dziewczyny przez jej niewiele starszego kuzyna, odkrycie przez dziewczynę zmysłowości erotycznej. Gra zmysłów została tu wspaniale zsynchronizowana z obrazem morskiego przypływu; w „Teresie Filozofce” fanatyczna religijność przeistacza się w wyrafinowane doznanie rozkoszy zmysłowej; „Elżbieta Batory” to hrabina, przedłużającą swą młodość przy pomocy kąpieli w krwi młodych dziewcząt; zaś „Lukrecja Borgia” to historia kazirodczego związku brata, siostry i ojca, przerywana płomiennymi kazaniami Girolamo Savonaroli, oskarżającymi o rozwiązłość rodzinę papieską i innych dostojników Kościoła.

Emmanuelle i jej mąż nadal prowadzą rozwiązły tryb życia. Tym razem na Seszelach. Okazuje się jednak, że brak hamulców w życiu erotycznym nie pozbawia ich uczestników tradycyjnego uczucia zazdrości.