Eloise, córka sławnego niegdyś muszkietera d'Artagnana, jest wychowywana przez zakonnice w jednym z klasztorów na południu Francji. Pewnego dnia do zgromadzenia trafia zbiegły niewolnik, a za nim jego prześladowcy: ludzie księcia Crassac i jego przyjaciółki. Eloise jest świadkiem śmierci matki przełożonej zamordowanej przez napastników. Wzburzona dziewczyna postanawia pomścić zakonnicę. Jest przekonana, że zabójstwo może być częścią spisku przeciwko czekającemu na koronację królowi Ludwikowi XIV.

François Coste (Daniel Auteuil), apatyczny mężczyzna w średnim wieku, dobrze prosperuje jako sprzedawca antyków. Na obiedzie z grupą znajomych dowiaduje się, że nikt go nie lubi. W dodatku żaden z obecnych nie wierzy, że François w ogóle mógłby mieć przyjaciela. Catherine (Julie Gayet), wspólniczka Françoisa, proponuje zakład. Jeśli uda mu się zdobyć choć jednego prawdziwego przyjaciela, zatrzyma grecką wazę, którą znalazł dla firmy. Jeśli nie, waza będzie należała do Catherine. Czy dzięki zakładowi François zmieni stosunek do ludzi?

Amelia jest nieśmiała. Pracuje w kawiarni i wynajmuje mieszkanie w dzielnicy Montmartre. Chcąc sprawić, by inni poczuli się bardziej szczęśliwi, wymyśla wiele misternych intryg, np. próbuje odnaleźć dorosłego właściciela pudełka z dziecięcymi zabawkami, które znajduje w swoim mieszkaniu, obmyśla genialny plan, by rozbawić ojca, kradnąc jego ulubionego krasnala ogrodowego. Przyjdzie jednak moment, kiedy Amelia będzie musiała zająć się własnym losem i własnym szczęściem. Znajdzie miłość w równie nieśmiałym jak ona młodym Nino.

Niezwykła i pasjonująca historia szalonej miłości jednego z największych projektantów mody – Yves Saint Laurenta. Mając zaledwie 21 lat poznał smak wielkiej sławy i jeszcze większej miłości. Paryż, rok 1957. Chorobliwie nieśmiały i niewiarygodnie wrażliwy Yves Saint Laurent tworzy swą pierwszą kolekcję dla najbardziej prestiżowego domu mody Dior. Efekt jest oszałamiający – cały Paryż pada do jego stóp. Podczas pokazu awangardowy wizjoner poznaje miłość swojego życia.

Szkoła imienia Julesa Ferry'ego jest jedną z najgorszych w całej Francji. Wbrew powszechnej opinii to wcale nie wina uczniów, a dość specyficznego grona pedagogicznego. Gdy placówka ma zostać zamknięta, nauczyciele postanawiają w końcu przyłożyć się do lekcji.