Rok 1893. Do prowadzonego przez siostry zakonne sierocińca w d'Obazine ojciec przywozi dwie nastoletnie córki: Gabrielle i Adrienne. Po opuszczeniu placówki zarabiają na życie, wykonując poprawki krawieckie, a wieczorami śpiewają w miejscowym kabarecie. Gabrielle marzy o karierze artystycznej i wyjeżdża do Paryża. Pewnego dnia poznaje ekscentrycznego oficera Étienne Balsana oraz jego znajomych z wyższych sfer. Jej sposób ubierania się szokuje, ale jednocześnie intryguje. Wkrótce w jej życiu zjawia się angielski przemysłowiec Arthur Capel.

Karen, duńska fotografka, żyje od jednej sesji zdjęciowej do drugiej. W Paryżu spotyka mężczyznę, który wcześniej nawiedzał ją w snach. Kobieta jest zafascynowana nieznajomym. Jest nim polski wykładowca, Maciej. Karen nawiązuje z nim romans, chociaż ten związek od początku nie ma przyszłości. Oboje mają rodziny i dzieci. Karen angażuje się coraz bardziej, podczas gdy Maciej traktuje tę znajomość jak kolejną przygodę. Po krótkim czasie kochankowie muszą się rozstać i wrócić do swoich rodzin. Niespodziewanie Karen otrzymuje zlecenie w Warszawie.