Akcja toczy się w roku 1944, w okupowanej przez nazistów Francji. 12-letni Julien jest wychowankiem katolickiej szkoły z internatem na prowincji. Szkolna rutyna zostaje zakłócona przez przybycie trzech nowych, tajemniczych uczniów. Z jednym z nich, wrażliwym chłopcem imieniem Jean, Julien zaprzyjaźnia się. Z biegiem czasu Julien zaczyna domyślać się, że Jean i pozostali dwaj nowi uczniowie są Żydami ukrywanymi w internacie przez dyrektora, ojca Jana.

Nancy we Francji. Fifi ma piętnaście lat i dorasta w wielodzietnej rodzinie. Pewnego dnia kradnie zapasowe klucze do domu zamożnej koleżanki, która wyjeżdza na wakacje. Planuje stworzyć tam swój azyl.

Georges jest prezenterem telewizyjnego programu, w którym ocenia nowe książki. Pewnego dnia ktoś zaczyna wysyłać mu kasety, na których ukrytą kamerą zarejestrowano jego rodzinę w trakcie spaceru po ulicy. W miarę jak materiały na taśmach stają się coraz bardziej intymne, wszystko zaczyna wskazywać na to, że nadawca zna Georgesa od dłuższego już czasu. Mężczyzna czuje, że nad jego bliskimi zawisło wielkie niebezpieczeństwo, ale, ponieważ nikt bezpośrednio im nie groził, policja odmawia pomocy.

Na stacji paryskiego metra gangster Jean wpada pod pociąg. Nie wiadomo, czy było to morderstwo, czy samobójstwo. Marc, jego wspólnik, który mieszka z piękną Anną, sądzi, że został zamordowany na zlecenie "Amerykanki", szefowej konkurencyjnego gangu, która domaga się zwrotu wielkiego długu. Tymczasem Alex, syn Jeana, rozstał się właśnie ze swoją dziewczyną Lise i zamierza rozpocząć nowe życie. Gdy Marc i jego kolega Hans kontaktują się z nim i domagają, aby dokonał włamania, które przyniosłoby im wielkie zyski, chłopak odmawia. Szykuje się do opuszczenia Paryża, zobowiązując jednocześnie swego przyjaciela Thomasa do zaopiekowania się porzuconą Lise. Na ulicy Alex niespodziewanie dostrzega Annę i zafascynowany nią porzuca zamiar wyjazdu. Zgadza się wykraść z laboratorium fiolkę z wirusem, który może być stosowany jako szczepionka przeciwko nowej śmiertelnej chorobie STBO. Dotyka ona tych wszystkich, którzy uprawiają miłość pozbawioną uczucia.

Pierre Schoendoerffer jest w kinie francuskim zdeklarowanym specjalistą od filmów wojennych. A właściwie nie od gatunku, a tematu. W "Dien Bien Phu" wszystko utrzymane jest w typowej dla Schoendoerffera poetyce: surowa rekonstrukcja dwóch miesięcy koszmarnej bitwy, wtłoczona w kompozycyjny schemat, który stanowi pomysł na film. Ów schemat to stałe przeplatanie się dwóch miejsc akcji: tyłów i frontu. Tyły to Hanoi: smętne popijawy w oficerskiej kantynie, palarnia opium, amerykański reporter (Donald Pleasence) węszący za sensacją, a nawet uroczysty koncert skrzypaczki, przybyłej wprost z Paryża. Film zaczyna się zresztą od próby akompaniującej jej orkiestry, z muzykami w nienagannych smokingach. Nadaje to całości charakter zamkniętej muzycznej struktury. Natomiast front to bezradność przebranych w mundury ludzkich marionetek, deszcz, przed którym nie ma się gdzie schować, ciała oblepione błotnistą mazią, trupy składane w ambulansach.

Indochiny, rok 1945. Młody francuski żołnierz Robert Tassen (Gaspard Ulliel) na własne oczy widzi, jak w brutalny sposób zostają zabici jego brat i ciężarna szwagierka. Tylko jemu udaje się ujść z życiem. Jednak traumatyczne wydarzenia, których doświadczył, nie pozwalają mu normalnie funkcjonować i wypalają go od środka. Jedyną rzeczą trzymającą go przy życiu jest chęć zemsty. Wkrótce Robert wyrusza na samotną misję, by odnaleźć inicjatora mordu jego najbliższych. Zdeterminowany w dążeniu do celu żołnierz spotyka na swojej drodze Mai (Lang Khe Tran), piękną prostytutkę z klubu, który odwiedzają francuscy żołnierze, by zapomnieć choć na chwilę o otaczającej ich rzeczywistości. Czy znajomość z nią okaże się zbawienna dla Tassena i przywróci go do żywych, czy też sprawi, że pogrąży się on w swoim poczuciu pustki jeszcze bardziej?

Po wyjściu na wolność, Ojciec i jego przyjaciel - również kasiarz - powracają do złodziejskiego fachu. W nocnych wyprawach towarzyszy im starszy syn - Francois, 12 letni geniusz elektroniczny i informatyczny. Przez wiele lat sprawy układają się dobrze, interes kwitnie...Aż do dnia, w którym Francois spotyka miłość swego życia i uświadamia sobie, że prucie kas wcale nie jest jego powołaniem...

W domu na południu Francji, Mikaël, stary samotny muzyk, komponuje psalm. Przyjeżdża młoda kobieta, Linda, która przychodzi odebrać walizkę należącą do Sébastiena, jej towarzysza i przyjaciela Mikaëla. W tej walizce znajduje się duża liczba zdjęć. Sébastien, który wyjechał na wycieczkę, poprosił Lindę o uporządkowanie zdjęć i wystawienie ich w przeznaczonym do tego pokoju w domu.