Niedaleko Saint-Tropez ląduje latający talerz. Wydarzenie to obserwuje żandarm Beaupied (Maurice Risch), ale gdy próbuje podzielić się z innymi niezwykłą wiadomością, nikt nie daje wiary jego słowom. Wkrótce sierżant Cruchot (Louis de Funès) jest świadkiem kolejnego lądowania. Odkrywa też, że kosmici, którzy przybyli na Ziemię ze specjalną misją, potrafią upodabniać się do wybranych osób. Niebawem każdy z żandarmów posterunku w Saint-Tropez ma swego kosmicznego sobowtóra, co wywołuje lawinę nieporozumień. Cruchot usiłuje schwytać jednego z nich jako dowód zagrożenia.

Sierżant Cruchot (Louis de Funès) zostaje mianowany szefem brygady policji i przeniesiony do Saint-Tropez. Wiemy o nim tyle, iż jest surowy wobec podwładnych, oddany całym sercem pracy oraz wypowiada wojnę nudystom opalającym się na plażach tego słynnego kurortu. Jednak walki z golasami nie ułatwia mu urodziwa córka Nicole (Geneviève Grad), która bardzo szybko dopasowuje się do tamtejszych swobodnych obyczajów.

Brygada żandarmów z Saint-Tropez otrzymała zaszczytne wyróżnienie: będzie reprezentować francuską policję na Międzynarodowym Kongresie Żandarmerii w Nowym Jorku. Potajemnie udaje się tam również Nicole (Geneviève Grad), córka starszego sierżanta Cruchota (Louis de Funès). Dziewczyna, ku utrapieniu ojca, zamierza odnieść sukces jako modelka.

W Saint-Tropez wraz z początkiem wakacji pojawia się coraz więcej piratów drogowych. Walcząc z nimi sierżant Cruchot (Louis de Funès) poznaje atrakcyjną wdowę (po pułkowniku), która od razu zaprasza go na herbatę. Zaczynają się spotykać co na początku nie podoba się córce żandarma. Jednak Nicole (Geneviève Grad) szybko zaprzyjaźnia się z wybranką Cruchota. Życie sierżanta diametralnie się zmienia.

W roku 1941 angielski samolot, wracający z nalotu bombowego znad Zagłębia Ruhry, dostaje się w krzyżowy ogień artylerii i zostaje strącony nad okupowanym Paryżem. Angielscy lotnicy wyskakują z maszyny ze spadochronami. Szef załogi, sir Reginald, zdążył jeszcze wyznaczyć im spotkanie w jednej z łaźni tureckich w mieście. Każdy z lotników trafia w inne miejsce. Od tej chwili są zdani na pomoc przypadkowych świadków ich lądowania, a ci nie od razu chcą komplikować sobie życie.

Brygada żandarmów z Saint-Tropez jest już na emeryturze. Cruchot (Louis de Funès) mieszka w zamku z bogatą żoną i nudzi się śmiertelnie. Jedyne, co go jeszcze trzyma przy życiu, to dokuczanie kamerdynerowi. Wkrótce jednak jeden z jego przyjaciół doznaje amnezji. Tak więc, Crushot i jego klika porywają chorego, aby przypomnieć mu stare dobre czasy.

Ostatni film z serii o przygodach brygady żandarmerii z Saint Tropez. Żandarmi otrzymują nową siedzibę oraz nowe wsparcie w postaci czterech kandydatek. Zadaniem brygady jest wdrożenie dziewcząt do służby. Ich uroda powoduje dezorganizację pracy posterunku. Pojawiają się jednak poważniejsze kłopoty. Praktykantki zaczynają znikać jedna po drugiej. W grę wchodzi bezpieczeństwo państwa.

Stary Harpagon (Louis de Funès) to straszny skąpiec. Codziennie nosi ten sam czarny kaftan, pomimo, że jest zniszczony. A jego niechęć do dawania datków na biednych, czy Kościół jest wręcz legendarna. Oszczędza praktycznie na wszystkim: służbie, zwierzętach czy własnych dzieciach. Jego jedyną troską jest codzienne oglądanie zakopanych w ogrodzie 10.000 skudów. Jednakże sądzi, że to za mało. Postanawia więc powydawać bogato swe dzieci. Nie liczy się zupełnie z ich własnymi planami życiowymi. Jednak dzieci mają zupełnie inne plany i postanawiają przeciwstawić się ojcu.

Szacowny obywatel francuski planuje urlop i zamierza swoje plany zrealizować jako turysta samochodowy. Niestety, w wypadku samochód bohatera zostaje rozbity. Sprawca wypadku oddaje poszkodowanemu swoją luksusową limuzynę, która w zamaskowany sposób naszpikowana jest towarem przemytników. Wakacyjny wojaż obfituje w fantastyczne gagi uznanych komików francuskich.

Pan Septime (Louis de Funès) jest właścicielem małej, lecz słynnej restauracji. To właśnie u niego często są przyjmowani oficjalni goście. Tak jest i tym razem. Prezydent z zaprzyjaźnionego kraju odwiedza restaurację. Podczas podawania specjalności zakładu (niespodzianki) zostaje porwany. Aby uratować dobre imię swej restauracji, Septime sam rusza na poszukiwania, nie wie jednak, że nie tylko on jest zainteresowany odnalezieniem prezydenta...

Bogaty przemysłowiec pozostawia w spadku swojej sekretarce piękny amerykański samochód. Wściekła wdowa postanawia tanio sprzedać pojazd. Nowym właścicielem zostaje skromny robotnik, Marcel. Przejazd ulicami miasta za kółkiem nowego nabytku wywołuje na sąsiadach Marcela ogromne wrażenie. Życie jego i jego bliskich wywraca się do góry nogami i to w zupełnie niespodziewany sposób.

Syn dyrektora szkoły nie zdaje egazminu. Za kare ma pojechać na obóz do Anglii. Jednakże Philippe podstawia tam swojego kolegę, a sam wypływa w rejs. Zdesperowany dyrektor Bosquier postanawia samemu odnaleźć syna.

Victor Garnier, właściciel świetnie prosperującego sklepu, poznaje na polowaniu dyrektora banku Duranda-Mareuila. Z jego namową ulokować swe oszczędności na giełdzie w akcjach tajemniczej spółki Tangana. Niestety, zamiast spodziewanych milionów, otrzymuje informację, że Tangana splajtowała. Zrujnowana familia dochodzi do wniosku, że za tą sprawą kryje się Durand-Mareuil, który zagarnął podstępem ich pieniądze. Po burzliwej naradzie Garnierowie postanawiają odebrać swój majątek okradając bank dyrektora oszusta. W tym celu muszą tylko wykonać podkop między piwnicą ich sklepu a znajdującym się po drugiej stronie ulicy bankiem.

Jacques wiąże się z piękną blondynką imieniem Rockie. Jej były chłopak Chips po wyjściu z więzienia planuje zemstę na swoim rywalu. W trakcie szamotaniny Jacques przypadkowo zabija Chipsa. Przerażony ukrywa go w futerale po kontrabasie i prosi o pomoc w pozbyciu się ciała swego kuzyna Jérôme'a. Okazuje się, że w marynarce Chipsa schowany był kupon z pokaźną wygraną z wyścigów konnych. Kupon chce zdobyć, również zakochany w Rockie, Jo Arengeot.

Film składa się z trzech nowelek osnutych wokół jednego wydarzenia - zamknięcia jednego z paryskich domów publicznych na mocy dekretu z 13 kwietnia 1946 r. Prowadzący lokal Charles i Blanche ze smutkiem przyjmują decyzję władz. Bardzo lubili swoje zajęcie, a "podopieczne" traktowali jak córki. Dla zatrudnionych dziewcząt likwidacja przybytku również oznacza konieczność ułożenia sobie życia od początku.