Karrer, samotny mężczyzna w średnim wieku, wygląda przez okno na kopalniane wagoniki, znikające jeden za drugim we mgle. Industrialny, ponury pejzaż rozpościerający się wokół kopalni jest prawie nierzeczywisty, wydaje się być wytworem wyobraźni. Jedynym przyjacielem Karrera jest Willarski, drobny oszust, prowadzący bar "Titanic". Jego jedyną pasją jest zaś beznadziejna miłość do zamężnej piosenkarki z baru. Chcąc pozbyć się jej męża i zostać z nią sam na sam - choćby na chwilę - Karrer namawia małżonka, aby ten podjął się dla Willarskiego transportu nielegalnych towarów.

Nizina Węgierska. Odcięta od świata postkomunistyczna wioska. Jej mieszkańcy prowadzą życie monotonne, pozbawione złudzeń, pełne samotności, która bez końca przypomina im o życiowej pustce. By oddalić świadomość wspólnego i indywidualnego nieszczęścia, oddają się marzeniom. Jedni pragną uciec z pozbawionego perspektyw miejsca, inni układają misterne plany, które miałyby, często kosztem otoczenia, odmienić ich życie. Wszyscy oczekują Zbawiciela. Ma odkupić grzechy. Sprawić, by życie stało się łatwiejsze, lepsze... Pewnego dnia marzenie spełnia się. Zbawiciel nadchodzi...

Maloin jest człowiekiem, którego nie czeka w życiu już nic. Nie ma perspektyw, jest wypalony, otacza go szara, beznadziejna rzeczywistość. Jest niewidzialny dla otaczającego go świata, mimo tego, że ma żonę i córkę stale czuje się całkowicie samotny. Gdy pewnego razu staje się świadkiem morderstwa jego życie zmienia się diametralnie...

Akcja filmu umiejscowiona jest w małym miasteczku na Równinie Węgierskiej. Do tego spustoszonego miejsca przyjeżdża z zewnątrz ktoś, kto dotyka z niesłychanym wyczuciem frustracji tutejszych ludzi. Ten listonosz i wizjoner szerzy utopijne wizje. Pewnego dnia wieś odwiedza zagraniczny wędrowny cyrk, którego główną atrakcją jest "Książę". Mieszkańcy masowo idą zobaczyć tę tajemniczą postać, ale po zapłaceniu za bilety muszą zadowolić się oglądaniem wypchanego wieloryba. Kiedy staje się jasne, że "Książę" się nie pojawi, emocje wybuchają z destrukcyjną siłą. Kino Béli Tarra jest mistyczne, alegoryczne, metaforyczne, wywołuje skojarzenia. Posiada skumulowaną siłę, która pochodzi z zamierzonego rytmu, długich ujęć kamery, pięknej ścieżki dźwiękowej, perfekcyjnie dobranej muzyki i fascynującej narracji. Tarr wycofuje się do węgierskiej wioski, by znaleźć ślady kultury, którą zna - tam odnajduje mistyczną chęć oporu.