„Jedna z najbardziej tajemniczych opowieści w dorobku polskich filmowców. Łączy rzeczywistość z fantazją, prozę życia z poezją, to, co zwyczajne, z tym, co niewytłumaczalne.” 23 listopada 1966 roku przychodzą na świat dwie identyczne dziewczynki - jedna w Polsce, druga we Francji. Choć dzielą je tysiące kilometrów przez całe późniejsze życie czują ze sobą dziwną więź pomimo, że nigdy tak naprawdę się ze sobą nie spotkały. Są do siebie podobne jak dwie krople wody, obie mają problemy zdrowotne, obie kochają muzykę i obie mają takie same imię; Weronika i Veronique (w obydwu rolach – Irene Jacob). W pewnym momencie swego życia Weronika decyduje poświęcić się pracy artystycznej, którą raptownie przerywa śmierć. Veronique podświadomie odczuwa stratę kogoś bardzo bliskiego… W niewytłumaczalny, mistyczny sposób wyciąga wnioski z wydarzeń, które miały miejsce w Polsce. Wybiera miłość zamiast pasji. „To opowieść o życiu, które kończy się, aby znaleźć dalszy ciąg w innym ciele i duszy".

Kapitan Zawada z Komendy Głównej MO prowadzi śledztwo w sprawie dwóch tajemniczych zabójstw, do których doszło w Opolu i Krakowie. Zbrodni dokonała prawdopodobnie ta sama osoba, ponieważ ofiary zginęły od strzałów z tej samej broni. Poza tym nic ich nie łączy, brak też jakichkolwiek motywów. Wkrótce morderca znowu daje o sobie znać. Przeglądając zdjęcia z pogrzebów ofiar, Zawada trafia w końcu na ślad.

Jest rok 1079. Polską rządzi Bolesław Śmiały, władca utalentowany, waleczny i srogi. Jego radykalne posunięcia polityczne i okrucieństwo wobec poddanych skutkują klątwą nałożoną na króla przez biskupa krakowskiego Stanisława i buntem poddanych pod wodzą wojewody Sieciecha. Bolesław rozkazuje uwięzić wojewodę, ale ten znajduje schronienie u biskupa Stanisława. Król oskarża świątobliwego męża o zdradę i wydaje na niego wyrok śmierci. Wykonanie egzekucji wywołuje bunt możnych. Król zostaje zmuszony do ucieczki na Węgry, gdzie niebawem umiera.

Trzy nowele ukazujące wojnę i okupację oczami dzieci. Wrzesień 1939 r. Żołnierz z rozbitego pułku i kilkuletni chłopiec wędrują po bocznych drogach. Żołnierz chce uratować pułkowe dokumenty, chłopiec szuka matki. Bohaterowie drugiej noweli, trzej chłopcy, czekają na ojca, który jest w stalagu. Pewnego dnia do ich mieszkania trafia radziecki uciekinier. W trzeciej noweli żydowska dziewczynka ukrywa się w sierocińcu. Pewnego dnia zjawiają się tam Niemcy.

Michał Szmańda jest chory na padaczkę, depresję i inne schorzenia. Opiekuje się nim jego siostra Aniela. Jedynym jasnym promieniem w jej życiu jest „ogródek” urządzony w kuchni. Nie mieszkają z matką. Kiedy byli dziećmi, a było to w czasach stalinowskich, matka była przodowniczką pracy. Opętana przez nową ideologię, zaniedbała dom i dzieci. Kiedy mały Michał trafił do sanatorium, matka nie odwiedziła go w Boże Narodzenie. To spowodowało uraz do końca życia.

Zwolniony z więzienia podejmuje walkę o sprawiedliwość w miasteczku.

Adaptacja powieści Władysława Reymonta. Epicki obraz konfliktów kapitalistycznej Łodzi końca XIX w. ukazany poprzez dzieje kariery trzech zaprzyjaźnionych przemysłowców Polaka, Żyda i Niemca, którzy za cenę rezygnacji z młodzieńczych ideałów i przejęcia bezwzględnych reguł walki o pieniądz zdobywają fortunę.

Ciekawa, utrzymana w nastroju niesamowitości psychologiczna opowieść, której bohaterami są osiemdziesięcioletni pisarz i jego żona. Pewnego dnia do starego dworku, miejsca ich zamieszkania, przyjeżdża ekipa filmowa, aby z okazji jubileuszu pisarza nagrać z nim wywiad. Reporter napotyka pewne przeszkody ze strony żony, jej zachowanie zdaje się potwierdzać krążące plotki, jakoby słynny pisarz stał się na starość bezwolnym narzędziem w jej rękach.

Bohater - początkujący naukowiec - zostaje poddany silnej próbie "ciśnienia" życia. Staje przed alternatywą - albo kariera naukowa, albo ratowanie zagrożonego zdrowia. Mężczyzna uwikłany jest w przykre zdarzenie rodzinne, opuszcza go dziewczyna, a na domiar złego eksperyment przeprowadzany w laboratorium kończy się katastrofą. Tak więc życie stawia go w sytuacji zmuszającej do rewizji i weryfikacji postawionych celów.

Ostatnie dni drugiej wojny światowej. Z pałacu w pośpiechu ucieka dziedzic z rodziną i służbą. Dworski pastuch Jakub nieśmiało przekracza próg budynku. Widząc swe odbicie w wielkim lustrze, wyobraża sobie, że jest tu panem, a w złoconych ramach wisi portret jego ojca. Jakub wędruje po pustych komnatach. Zaciera się granica między rzeczywistością a wyobraźnią chłopa. Siada w fotelu dziedzica, kłaniają mu się lokaje. Korzysta z "prawa pierwszej nocy", a mąż zhańbionej dziewczyny wiesza się na drzewie przed pałacem. W kolejnych wcieleniach swego pana nie czuje się szczęśliwy. Z żalem wspomina dawny los i stado owiec. Rozmyśla o śmierci. Urządza królewski pogrzeb ulubionemu kanarkowi. Każe malować swój portret, wyprawia huczne bale. Gdy zbliża się front, w pałacu wybucha pożar. Płoną wspaniałe sprzęty. Jakub zostaje w pałacu.