Masza Krapiwina, piękna, niesamowicie dobra, zwykła dziewczyna, jak tysiące rówieśników z różnych części kraju, wyjeżdża do Moskwy, pozostawiając jej macierzyste prowincjonalne miasteczko. Od rana do wieczora jest pokojówką w bardzo bogatej rodzinie. Usługuje złej pani domu i jej dwóm złym córką.

Natalia, zakonnica z odległego rosyjskiego klasztoru, przyjeżdża do Moskwy siedemnaście lat po zamachu terrorystycznym w teatrze na Dubrowce. Ma zorganizować wieczór upamiętniający ofiary zamachu, kiedy to podczas spektaklu, uzbrojeni bojownicy czeczeńscy opanowali teatr. Zginęło 130 zakładników. Natalia i jej rodzina byli świadkami ataku. Przeżyli. Dziś czują się ciężarem dla reszty społeczeństwa, które już niemal zapomniało o tym, co się stało. Po co nazywać spotkanie "wieczorem upamiętniającym"? Może niech lepiej będzie to "konferencja". Śledząc chronologię wydarzeń przedstawioną przez kilku uczestników wieczoru pamięci, poznajemy mroczne szczegóły osobistej historii Natalii. Wstrząsająca historia pewnej rodziny na tle jednej z największych tragedii rosyjskiej historii XXI wieku. Ta, która przeżyła, wraca na miejsce zbrodni, aby zmierzyć się z winą ocalałego.