Iosif Vissarionovich Stalin (prawdziwe nazwisko Dżugaszwili) urodził się w Gori, w prowincji Tyflis, w Imperium Rosyjskim - sowieckiej postaci politycznej, państwowej, wojskowej i partyjnej, rosyjskiego rewolucjonisty. Rzeczywisty przywódca ZSRR. Sekretarz generalny KC KPZR (1922-1953). Marszałek Związku Radzieckiego (1943), generalissimus Związku Radzieckiego (1945). Ludowy Komisarz Obrony ZSRR (od 19 lipca 1941), Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych ZSRR i Przewodniczący Komitetu Obrony Państwa ZSRR. Pełnił również następujące funkcje: od 3 kwietnia 1922 do 10 lutego 1934 - sekretarz generalny, następnie - sekretarz KC WKPB (od 1952 - KPZR), od 19 grudnia 1930, po tym, jak Wiaczesław Mołotow objął stanowisko przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych ZSRR zamiast Aleksieja Rykowa. W 1912 r., za sugestią V.I. Lenin został włączony do Komitetu Centralnego RSDLP. W tym samym czasie Joseph Dzhugashvili ostatecznie wybrał dla siebie pseudonim „Stalin”. W czasie Rewolucji Październikowej II Wszechrosyjski Zjazd został wybrany członkiem Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych. W 1922 r. na Plenum KC RKP (b) został wybrany członkiem Biura Zarządu i Biura Politycznego KC RKP (b), a także sekretarzem generalnym KC RKP (b). RCP (b) (kiedy Lenin był przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych ZSRR). W 1930 roku, po osłabieniu i śmierci Lenina, Stalin ostatecznie wyszedł zwycięsko z wewnętrznej walki partyjnej, stając się przywódcą państwa. Stalin był faktycznym twórcą totalitarnej dyktatury w ZSRR. W latach 1928-1929 był inicjatorem przejścia od kursu Nowej Polityki Gospodarczej (NEP) do kursu industrializacji, kolektywizacji i budowy gospodarki planowej oraz zintensyfikował politykę rewolucji kulturalnej w ZSRR.