Na niewielkiej stacji podczas II wojny światowej swoją pierwszą w życiu pracę rozpoczyna świeżo upieczony absolwent szkoły kolejarskiej Miloš Hrma. Właśnie tam wchodzi w dorosłe życie i przeżywa inicjację seksualną, by z młodzieńca stać się prawdziwym mężczyzną.

Głównym tematem filmu jest strach przed wszechobecną i pozbawioną kontroli siłą partii komunistycznej, która w zgodzie ze swoim sloganem "Ufaj, ale sprawdzaj" wkrada się w prywatność wszystkich przy wykorzystaniu ukrytej w mieszkaniu aparatury podsłuchowej. W przeciwieństwie do "Rozmowy" F.F. Coppoli (1974), "Ucho" koncentruje się głównie na odczuciach ofiary. Paradoksem filmu jest, że ofiary same pomagają w budowaniu systemu, który obraca się przeciwko nim. Intymna tragikomedia, rozgrywająca się podczas jednej nocy w willi dla urzędników państwowych i dowodząca, że nawet reprezentanci reżimu nie mogą umknąć przed państwem totalitarnym, czekała na swoją premierę ponad 20 lat.

W nieokreślonej przyszłości do fikcyjnego europejskiego państwa przybywa z wizytą głowa innego kraju. W trakcie uroczystego powitania ma miejsce fatalny wypadek, wiążący się z poważnym uszkodzeniem ważnego gościa, który skłania króla Rozebunda V do rozwiązania armii. Król chce być przygotowany na każdą ewentualność, dlatego prosi astrologa Stuarta o przygotowanie horoskopu. Gwiazdy mówią, że na życie władcy szykowany jest zamach. Ale nie tylko on jest w niebezpieczeństwie.