Czterdziestoletni reżyser Adam Miauczyński wraca pamięcią do wydarzeń ze swojego życia. Niespełniony artysta cierpi z powodu ciągłych niepowodzeń zawodowych i osobistych. Jego marzenia o wielkiej karierze wydają się nieosiągalne, wielokrotnie wyrzucano go z planu filmowego za nieudolność. Na domiar złego od dwudziestu lat mieszka w znienawidzonej Łodzi, a jego małżeństwo rozpadło się. Po rozwodzie bohater nadal mieszka z byłą żoną. Marzy o wielkiej miłości, lecz związek z każdą napotkaną kobietą okazuje się dla niego kolejnym rozczarowaniem.

Adaś Miauczyński, lat 49, nauczyciel-polonista, niespełniony literat. Neurotyk, żyjący w niewoli drobnych, codziennych natręctw, wykończony przez dolegliwości codziennego życia. Mimo, że dopiero co zaczął nowy dzień, jest już skrajnie zmęczony. Przed nim kolejne godziny męki - z rodziną, sąsiadami, pracą, marzeniami - przed którą nie widać ucieczki. A w perspektywie tylko kolejne, takie same dni…

Rodzeństwo małolatów wie, że nikt nie da im życia ciekawszego niż wegetacja w ponurej dziurze. Biorą sprawy w swoje ręce i organizują napad na bank, bo forsa jest przepustką do lepszego świata. Wszystko miało pójść gładko, tylko ten fatalny niefart... Policjant 1 nie jest taki zły: ustawia żonę do pionu, bo ją kocha, pije, bo jest zagubiony, bierze w łapę, bo potrzebuje na flaszkę. Policjant 2 też nie jest zły, tylko wspiera duchowo Policjanta 1, który ma kłopoty. Niedługo drogi policjantów i złodziei się przetną ...

Berlin, rok 1990. Właśnie zburzono mur berliński, panuje atmosfera zbliżającego się zjednoczenia Niemiec. Na zaproszenie swych przyjaciół - aktorów, którzy od wielu już lat mieszkają za granicą, do Berlina przyjeżdża Max, polski reżyser teatralny. Zaczynają razem pracować. Usiłują zrealizować swoje marzenie: wystawić sztukę, której inscenizację uniemożliwiło wprowadzenie stanu wojennego dziesięć lat wcześniej. Sposób, w jaki gromadzą fundusze (sprzedawanie kawałków "historycznego" muru) i zmagają się z bezduszną machiną biurokracji, stanowi oś filmu. W swych wysiłkach czwórka bohaterów wspomagana jest przez Reginę, tłumaczkę obeznaną z miejscowymi zwyczajami i praktykami. Film dotyczy problemów artystów w nowej, komercjalizującej się rzeczywistości. Jest historią obcych, auslanderów, którzy chcą zrealizować swoje marzenia i ambicje poza ojczyzną. Porusza aktualne kwestie szowinizmu, ksenofobii i nienawiści do obcokrajowców, jaką odczuwają zarówno Niemcy, jak i Polacy.

Bohaterem filmu jest nastolatek Borys, uczeń maturalnej klasy. Chłopak różni się od swoich rówieśników. Nie ma wielu przyjaciół, nie wdaje się w bójki, nie włóczy się bez celu po mieście, stroni od narkotyków, alkoholu i innych używek. Wolny czas od zajęć szkolnych woli poświęcać na sport. Trenuje dżudo i ma nawet niezłe wyniki. Borysa wychowuje matka. Ojciec, kierowca tira, rzadko bywa w domu. Zresztą małżeństwo rodziców dawno się rozpadło, łączy ich jedynie syn, który ma żal do ojca, że nie poświęca więcej czasu matce. Pewnego dnia podczas spaceru w zoo z koleżanką z klasy, Małgosią, Borys jest świadkiem chuligańskiej rozróby. Ich szkolnego kolegę, Jacka Wojciechowskiego, nazywanego Małym, atakuje banda młodocianych przestępców. Chociaż Borys zazwyczaj nie miesza się w takie sprawy, teraz chodzi przecież o kolegę. Rzuca się na ratunek i kilkoma uderzeniami wytrawnego dżudoki, powala napastników...

Podwarszawskie miasto. Na jednym z podwórek rządzi grupa nastolatków: Ali, Pawik i Małgośka - obiekt fascynacji obu chłopaków. Kilka lat później ci sami młodzi ludzie to typowy młodzieżowy gang. Ali i Pawik skupiają wokół siebie grupę rówieśników, którzy nie potrafili znaleźć miejsca w społeczeństwie, a chcą wieść łatwe życie. Napady i kradzieże to ich pomysł na wygodną egzystencję. Mija kolejnych parę lat i gang przeobraża się w mafię. Po wyborach w 1989 r. wchodzi ona w układy z politykami. Wdaje się też w konflikt z rosyjskimi gangsterami.