Film oparty jest na prawdziwej historii Maxa Manusa, partyzanta norweskiego ruchu oporu. Ukazuje jego losy od wybuchu II wojny światowej aż do lata 1945 roku. Po zakończeniu kampanii zimowej przeciwko Rosjanom w Finlandii Max Manus wraca do Norwegii okupowanej przez Niemców. Bardzo szybko dołącza do ruchu oporu, stając się jednym z najważniejszych członków tzw. Gangu z Oslo, dowodzonego przez Gunnara Sønsteby. Partyzanci podejmują wiele akcji przeciwko nazistom, w tym m.in. przeciwko statkom niemieckim stacjonującym w porcie Oslo, z których najbardziej znaną było zatopienie torpedowca Donau.

Europa, rok 1990. Wieści na temat upadku muru berlińskiego docierają do uszu dojrzałej Katrine (Juliane Kohler) - żony, matki i babci. Mimo, że Katrine płynnie mówi po norwesku i na północy Europy mieszka od dwudziestu lat, urodziła się we Wschodnich Niemczech i wychowała w tamtejszym sierocińcu. Na kartach rodzinnej historii jest zapisane, że matkę, Asę (Liv Ullmann), Katrine odnalazła po wielu ciężkich próbach i dramatycznej ucieczce z NRD przez morze bałtyckie. Spokój domowego ogniska, które Katrine stworzyła z kochającym mężem Bjarte (Sven Nordin) i córką Anne (Julia Bache-Wiig) zaburza jednak pojawienie się ambitnego prawnika, Svena Solbacha (Ken Duken). Mężczyzna prowadzi śledztwo w sprawie dzieci Lebensbornu. Katrine okazuje się jednym z nich - dzieckiem, które trafiło do sierocińca za to, że narodziło się ze związku Norweżki i Niemca podczas II Wojny Światowej.

Film opowiada o nieudanej operacji dywersyjnej 'Martin Red', gdy alianci wysłali z Szetlandów do Norwegii Północnej dwunastu komandosów norweskich, a ocalał tylko jeden, tytułowy dwunasty, Jan Baalsrud. Śmierć jedenastu towarzyszy to punkt wyjściowy opartej na faktach fabuły, potem oglądamy już samą odyseję twardego Baalsruda, który przez dwa miesiące zmaga się z przyrodą, niemieckimi obławami i gangreną by dostać się do neutralnej Szwecji, a stamtąd z powrotem do Szkocji.

Norwegia, kraj porządnych ludzi. A najbardziej porządnym z porządnych jest Nils (Stellan Skarsgård). W uznaniu ciężkiej pracy na rzecz społeczności oraz przepustowości lokalnych dróg zdobył właśnie tytuł "Obywatela Roku". Radość Nilsa nie trwa jednak długo. Jego syn staje się przypadkową ofiarą w porachunkach przestępczego półświatka. Nils decyduje się na własne, amatorskie śledztwo. Porządek musi być. Jego niekonwencjonalne metody niezamierzenie wywołują wojnę wśród konkurujących gangów. Nawet w kraju tak porządnym i poukładanym jak Norwegia sprawy nie zawsze toczą się zaplanowanym torem.