Nelly Lenz, żydowska śpiewaczka, wychodzi cało z obozu koncentracyjnego w Auschwitz, ale jest oszpecona i poważnie ranna. Wraz z wierną przyjaciółką, Lene, wraca do tego, co pozostało z Berlina. Ma tylko jeden cel: odnaleźć w ruinach miasta swego męża, muzyka. Chce się dowiedzieć czy nadal ją kocha i czy to on wydał ją nazistom, jak twierdzi Lene. Gdy jednak go odnajduje, mąż jej nie rozpoznaje. A co gorsza, prosi ją aby udawała… Nelly. Wszystko po to, żeby mógł objąć jej spadek.

Lubi swój zapach intymny, a podczas masturbacji chętnie eksperymentuje z warzywami. Rzadko się myje, bo higiena intymna jest dla niej mocno przereklamowana. Otwarcie mówi o tematach, o których wielu z nas nawet nie śmie myśleć, a z przyjaciółką wymienia się tamponami. Najbardziej fascynują ją zabrudzone deski sedesowe, które znajduje w miejskich toaletach… To właśnie ona – nastolatka Helen Memel (Carla Juri), nie bez powodu nazywana Amelią 2.0. Helen nie chce pogodzić się z rozwodem rodziców i marzy, żeby znów zamieszkali razem. Łamie jedno tabu za drugim i nie próbuje wcielać się w męskie fantazje, bo z oddaniem realizuje własne. Przy goleniu miejsc intymnych, zacina się i trafia do szpitala. Ma nadzieję, że zmieni to jej życie. Czy odnajdzie prawdziwą miłość?

Carla Nowak, rozpoczyna swoją pierwszą pracę w liceum, wyróżnia się idealizmem i wielkim zaangażowaniem. Kiedy w szkole dochodzi do serii kradzieży, podejrzenie pada na jednego z jej uczniów. Carla postanawia zbadać sprawę na własną rękę. Nauczycielka próbuje mediacji między oburzonymi rodzicami, kolegami i uczniami. Im bardziej desperacko stara się robić wszystko dobrze, tym bardziej młodej nauczycielce grozi załamanie.