Akcja toczy się na planie nowej produkcji pt. "Przedstawiam wam Pamelę", w której pod kierownictwem uznanego francuskiego reżysera (w tej roli sam Truffaut) występuje zastęp gwiazd. Bardzo szybko ich problemy osobiste zaczynają wpływać na proces tworzenia: hollywoodzka sensacja Julie wpada w depresję, partnerujący jej Alphonse dziecinnie grymasi, starzejąca się Severine nie może zapamiętać kwestii i do tego popija... W tym całym zamieszaniu wyraźnie uwidacznia się rola reżysera, który jako jedyny czuwa nad całościową koncepcją dzieła, pozornie pozostając na uboczu.

Louis Mahé (Jean-Paul Belmondo), bogaty plantator tytoniu z wyspy Réunion, nawiązuje korespondencyjny romans z Julie Roussel (Catherine Deneuve) i oboje postanawiają się pobrać. Jednak kiedy Julie przybywa na wyspę, nie wygląda tak, jak kobieta z wysłanego mu wcześniej listem zdjęcia. Zafascynowany kobietą Louis mimo wszystko postanawia wziąć ją za żonę.

Kolejny film François Truffaut mówiący o problemach dzieciństwa i dorastania. Reżyser patrzy na świat oczami pary przyjaciół, Patricka i Juliena.

Film rozgrywa się na tle hitlerowskiej okupacji Francji podczas drugiej wojny światowej. Aktorka Marion Steiner przejęla od swego męża, Lucasa, kierownictwo teatru na Montmartrze. Powszechnie sądzi się, że ten niemiecki Żyd przebywa na emigracji w Ameryce Południowej, lecz w rzeczywistości ukrywa się w piwnicach teatru i daje żonie wskazówki co do realizacji nowego przedstawienia. Do tej inscenizacji zostaje zaangażowany młody aktor, Bernard Granger, który zakochuje się w Marion...

W jednym ze swoich najsłynniejszych filmów, Francois Truffaut kontynuuje historię Antoine Doinela, swojego alter ego (pierwszym z serii był obraz Czterysta batów). Po wyrzuceniu z wojska, Antoine błąka się po Paryżu w poszukiwaniu odpowiedniego zajęcia i prawdziwej miłości. Kolejne miejsca pracy i rozdarcie między uczuciem do panienki z dobrego domu i do pięknej żony szefa prowokują ciąg zabawnych epizodów, ilustrujących żmudny proces dorastania bohatera.

Ironiczna komedia François Truffauta opowiadająca o mężczyźnie, którego obsesją są kobiety, a zwłaszcza ich nogi, została przez krytyke przyjęta z zachwytem. Historia zaczyna się na pogrzebie Betranda Moranesa, na który przyszły wyłącznie kobiety. Z perspektywy dołu wykopanego dla złożenia trumny kamera obserwuje ich nogi tak, jak przez całe życie czynił to wzrok zmarłego. Zmarł on z powodu wielkiej namiętności, będąc z pozoru tylko wesołym Don Juanem, ale nie znalazłwszy właściwie wielkiej miłości. A jedyna kobieta, którą naprawdę kochał, porzuciła go...

Camille Bliss skazana za wielokrotne morderstwa najbliższych opowiada o swym życiu młodemu socjologowi, który pod jej urokiem postanawia dowieść niewinności dziewczyny, nie zdając sobie sprawy, iż jest bezwolnym narzędziem w jej rękach.

Kontynuując historię Antoine Doinela, Truffaut pokazuje losy jego świeżego małżeństwa z Christine. Znany z "400 batów" i "Skradzionych pocałunków" bohater jak może broni się przed małą stabilizacją w ramach związku, rzuca więc nudne zajęcie kolorowania kwiatów i podejmuje pracę w amerykańskiej firmie. Tam poznaje śliczną Japonkę, z którą nawiązuje romans. Gdy prawda wychodzi na jaw, małżeństwo wydaje się skończone... W bezpretensjonalnej formie mistrz francuskiej Nowej Fali zawarł wiele z prawd i paradoksów instytucji związku małżeńskiego.

Jest rok 1920,pewien mieszkaniec miasta - Jean, chcąc zacząć nowe życie przeprowadza się na wieś aby zacząć życie jako rolnik, farmer. Jean jest spokojnym i prostolinijnym, dobrym i pracowitym człowiekiem, który na względzie ma jedynie dobro swojej rodziny. Ma on sąsiada którym jest Cesar chciwy i zaborczy farmer który za wszelką cenę chce uprzykrzyć życie Jeanowi i tym skłonić go do opuszczenia ziemi, na którą sam ma chęć. Aby utrudnić Jeanowi uprawę, Cesar zatrzymuje strumień, z którego Jean zamierzał nawodnić sadzonki. Szczęśliwym trafem natura idzie z pomocą Jeanowi. Film jest świetnie obsadzony i doskonale portretuje prowincję francuską na początku XX w. Film obsypany nagrodami -min. Cezarem w 1987, nagrodą BAFTA, a także nominacją do Złotego Globu. Film piękny, intensywny i budzący emocje. Warto go zobaczyć...