Mieczysław Kosz to postać autentyczna. Przyszły geniusz fortepianu od wczesnego dzieciństwa niedowidzi. Na operację oczu jest za późno - chłopiec, odesłany przez matkę do zakładu dla dzieci ociemniałych, zupełnie traci wzrok. Odkrywa inny sposób komunikacji z otoczeniem - muzykę: ma wielki talent pianistyczny. Zdobywa klasyczne wykształcenie muzyczne, ale ciągnie go do jazzu - z końcem lat 60. XX w. staje się fenomenem polskiej i światowej pianistyki jazzowej, porównywanym do Billa Evansa. Dwudziestokilkuletni Kosz podbija publiczność w kraju i za granicą, występuje z powodzeniem na prestiżowych festiwalach jazzowych, nagrywa płyty. Sukcesom artystycznym towarzyszy jednak poczucie samotności w życiu osobistym, które objawia się na różne, także bardzo gorzkie, sposoby.

Wychowywany bez ojca 19-letni Wojtek mieszka na Śląsku. Tam świat ma szary kolor, a wśród upadłych kopalń i dzielnic nędzy trudno patrzeć z wiarą w przyszłość. Nawet miłość jest tu trudniejsza. Chłopak zakochany w starszej od siebie Katii - ukraińskiej emigrantce z dzieckiem - jest gotów zrobić wszystko, by zapewnić jej prawo legalnego pobytu w Polsce. Jednak świat nielegalnych walk bokserskich, drobnej gangsterki, odzyskiwania długów osacza go coraz mocniej. Im bardziej chłopak walczy o lepsze życie dla swojej dziewczyny i jej dziecka, tym niżej sam upada. Jak wiele będzie musiał poświęcić, żeby wyrwać się z kręgu zła? Czy uda mu się ocalić to, co najważniejsze?

Utrzymana w groteskowym tonie bezkompromisowa kpina z naszych czasów. Kalejdoskop zabawnych, choć poważnych postaci i sytuacji, spointowanych swoistym mottem: "w życiu trzeba robić to, co się najbardziej lubi!" Prawie trzydziestoletni Kuba decyduje się podjąć pierwszą pracę, zostaje dostawcą zakupów. Nie przypuszcza, że będzie to jeden z najdziwniejszych dni w jego życiu i jak ważną rolę będzie miał tego dnia do spełniania.