Porażająca realizmem prosta historia o miłości i zdradzie, która urasta do rangi thrillera. Paul to człowiek przeciętny do bólu – przykładny mąż, dobry ojciec, mężczyzna zagubiony w życiu, które okazało się inne od młodzieńczych wyobrażeń. Zdradza żonę z młodą Ralucą, ponieważ żywi infantylne przekonanie, że znalazł kobietę, dzięki której odzyska utraconą młodość. "Wtorek po świętach" to fantastycznie napisany i zagrany film obyczajowy, którego rytm wyznaczają kolejne kłamstewka i półprawdy serwowane przez Paula. Muntean tworzy atmosferę tak nasyconą emocjami, że sama tylko scena przypadkowego spotkania całej trójki w gabinecie dentystycznym sprawia, że widz siedzi na krawędzi fotela.

Cornelia właśnie skończyła 60 lat, jest zadbana, majętna i szanowana. Osiągnęła sukces zawodowy, ma oddanego, siedzącego pod pantoflem męża oraz wpływowych znajomych wśród bukareszteńskich elit. Jednak życie wcale Cornelii nie cieszy... Ukochany jedynak, jej oczko w głowie, 34-letni Barbu ze wszystkich sił stara się uniezależnić od matki. Wyprowadził się z domu, ma własny samochód, a także dziewczynę, która zupełnie nie spełnia standardów Cornelii. A najsmutniejsze jest to, że Barbu unika rodzicielki jak ognia. Nie raczył nawet przyjść na jej urodziny! Kiedy Cornelia dowiaduje się, że syn uczestniczył w tragicznym wypadku, zaczyna walczyć o niego jak lwica o swoje młode. Używa wszystkich wpływów, ustosunkowanych przyjaciół i pieniędzy, aby uchronić Barbu przed więzieniem. Marzy, by syn wrócił do domu i znowu stał się jej "małym chłopcem"...

Bukareszt, wielkomiejska klasa średnia, ludzie, którzy zyskali na ustrojowej transformacji. Małżeństwo jedzie na stypę po śmierci ojca mężczyzny. Ale ceremonia od początku nie przebiega zgodnie z planem. Gdy bliscy czekają na księdza, na światło dzienne wychodzą dawne sekrety i różnice w spojrzeniu na świat.

Tragedia człowieka, któremu nikt nie chce pomóc... Sześćdziesięciotrzyletni wdowiec, pan Lăzărescu, mieszka w bloku z trzema kotami. Pewnego dnia, gdy poczuł się źle, poprosił o pomoc sąsiadów. Wezwano pogotowie. Lekarz zdecydował się umieścić pana Lăzărescu w szpitalu. Personel placówki nie chce jednak przyjąć mężczyzny na oddział, podejrzewając u niego alkoholizm. Pana Lăzărescu odsyłają do innego szpitala, później znów do innego, i do kolejnego...

Ścieżki radiowego didżeja, więziennej strażniczki i skazańca przecinają się ze sobą w pozornie przypadkowy sposób w murach bukaresztańskiego więzienia i poza nimi.