Natasza mieszka wraz z matką w niewielkim nadmorskim mieście. Jej życie jest nudne i monotonne. Natasza pracuje w zoo, gdzie już od dawna jest obiektem drwin i plotek. Niespodziewanie jednak przechodzi dziwną metamorfozę - pewnego dnia wyrasta jej ogon. Początkowo jest zmieszana pojawieniem się tak dziwnego atrybutu, ale z czasem przyzwyczaja się do niego i stara się go nawet wykorzystać, aby odnaleźć samą siebie i zacząć żyć pełną piersią.

Dennis (Denis Vlasenko) wychowywał się w domu dziecka, gdzie został podrzucony przez matkę chwilę po narodzeniu. Wyróżnia się na tle innych młodzieńców. Zmaga się z rzadką chorobą, która powoduje m.in., że jest bardzo odporny na ból. Ta przypadłość przysparza mu popularności wśród rówieśników, którzy są ciekawi jego granic. Dennis ciągle poddawany jest próbom, które mają przetestować jego wytrzymałość na okrucieństwo. Pewnego dnia w sierocińcu zupełnie niespodziewanie zjawia się jego matka. Razem z nią Dennis wyjeżdża do Moskwy, gdzie przyłącza się do gangu. Bardzo lubi swoje nowe życie... do czasu, kiedy zaczyna rozumieć, czym jest ból...

Natalia, zakonnica z odległego rosyjskiego klasztoru, przyjeżdża do Moskwy siedemnaście lat po zamachu terrorystycznym w teatrze na Dubrowce. Ma zorganizować wieczór upamiętniający ofiary zamachu, kiedy to podczas spektaklu, uzbrojeni bojownicy czeczeńscy opanowali teatr. Zginęło 130 zakładników. Natalia i jej rodzina byli świadkami ataku. Przeżyli. Dziś czują się ciężarem dla reszty społeczeństwa, które już niemal zapomniało o tym, co się stało. Po co nazywać spotkanie "wieczorem upamiętniającym"? Może niech lepiej będzie to "konferencja". Śledząc chronologię wydarzeń przedstawioną przez kilku uczestników wieczoru pamięci, poznajemy mroczne szczegóły osobistej historii Natalii. Wstrząsająca historia pewnej rodziny na tle jednej z największych tragedii rosyjskiej historii XXI wieku. Ta, która przeżyła, wraca na miejsce zbrodni, aby zmierzyć się z winą ocalałego.