Idee kubańskiego bojownika Che Guevary silnie zawładnęły Babi Papuškiem, bezdomnym z marginesu społecznego i kulturowego, lecz wciąż zawziętym, ortodoksyjnym idealistą, który wierzy w rozwój i budowę jednego, lepszego świata. W "Babi" staje się "sobowtórem" Che, jego zwolennikiem, lecz nie z bronią w ręku, ale jako głosiciel tej legendy. Jego los krzyżuje się z wydarzeniami, które poprzedzają burzliwy rok 1968, a także z samymi niepokojami studenckimi w Belgradzie. Dla Babi będzie to "jedna wielka rewolucja". Jest ten film historią "człowieka, który rewolucji nigdy nie miał dość".

Triumf ludzkiej nadziei oraz pragnienie życia i wolności nad faszyzmem i masową eksterminacją Żydów w obozie śmierci we wschodniej Polsce. W obozie koncentracyjnym Sobibór ćwierć miliona mężczyzn, kobiet i dzieci zostało zagazowanych, ale aż około trzysta osób zdołało zbiec. Była to jedyna masowa ucieczka więźniów w historii tej wojny. Ambitny plan, desperacja w jego realizacji, dały części więźniów szansę przetrwania obozowego koszmaru. Niemcy zatarli ślady istnienia obozu i przez prawie czterdzieści lat wydarzenia mające tam miejsce pozostawały tajemnicą.

Główny bohater, Divko, wraca w rodzinne strony, do Bośni, by zemścić się na swojej żonie, Luciji, która nie wyjechała z nim, kiedy musiał uciekać z kraju dwie dekady wcześniej. Dorobił się w Niemczech, więc popisuje się czerwonym Mercedesem, portfelem wypchanym markami i skąpo ubraną dziewczyną.

Pod koniec II Wojny Światowej niemiecka machina wojenna postanowiła zrobić użytek z więźniów i jeńców wypuszczonych z obozów. Zawieszono im wyroki tylko po to, by mogli zginąć w karnych kompaniach. Film opowiada historię jednego z plutonów takiej kompanii.