Imogene była obiecującą nowojorską dramatopisarką, otoczoną przyjaciółmi oraz miłością ukochanego chłopaka. Tak jej się przynajmniej wydawało. Teraz jej kariera stanęła w martwym punkcie, a chłopak postanowił odejść w siną dal. Aby go zatrzymać, zdesperowana dziewczyna symuluje próbę samobójczą. Budzi się w szpitalu – i szybko dowiaduje się, co znaczy wpaść z deszczu pod rynnę. Lekarze wzywają bowiem na pomoc matkę niedoszłej samobójczyni – postrzeloną, ekscentryczną hazardzistkę Zeldę. Imogene wbrew swojej woli zostaje zabrana do domu rodzinnego. Tam poznaje nowego chłopaka matki, który twierdzi, że nazywa się George Bush i jest agentem CIA. Kolejną niespodzianką jest lokator, zamieszkujący jej stary pokój. Bardzo młody, bardzo przystojny – i niezwykle pociągający…

Były gliniarz Nick Starkey (Kline) jest jedynym człowiekiem w Nowym Jorku wystarczająco błyskotliwym aby zmierzyć się z seryjnym zabójcą terroryzującym ulice. Powrót do pracy jest jednak tak samo trudny, jak złapanie zbrodniarza. Zmuszony do współpracy ze swoim bratem, który wcześniej go zwolnił, musi także odnowić stosunki ze swoja dawną dziewczyną (Sarandon) - obecnie żoną brata, a także z zakochaną w nim córką mera (Mastrantonio). Czas ucieka, działający pod ogromną presją Nick odkłada na bok swoje skomplikowane życie osobiste, aby schwytać mordercę. Gdy jednak zagrożone jest życie jego bliskich, Nick nie będzie w stanie pogodzić się ze stratą.

Lata 20. i 30. XX wieku. David i Max razem dorastali w żydowskim getcie w Nowym Jorku. Byli członkami gangu młodzieżowego, żyli z drobnych oszustw. Po latach przyjaciele kierują własną grupą przestępczą, mają wspólne fundusze, nad którymi pieczę sprawuje ich kompan Moe. Robią wielkie pieniądze na nielegalnym handlu alkoholem. Wraz z nadejściem końca prohibicji w 1933 roku gang przeżywa kryzys finansowy. Zgrana niegdyś paczka powoli się rozpada.

Doświadczony policjant Stan Aubrey (Willem Dafoe) zajmuje się sprawą psychopatycznego seryjnego mordercy. W sposobie dokonywania zbrodni przejawia on niezwykły „artyzm”. Manipulując perspektywą, z ciał ofiar tworzy anamorficzne obrazy, tak, aby można je było odczytywać na różne sposoby. Wydaje się, że poszukiwany stosuje dokładnie takie same metody działania jak inny morderca, zabity przez Stana pięć lat wcześniej podczas pościgu. Czyżby sprawa sprzed lat wcale nie była zakończona?