Akcja zaczyna się w roku 1941. Młody Polak Stanisław Kolicki rozpoczyna współpracę z wywiadem radzieckim. Przedostaje się na stronę sojusznika i przekazuje informacje o koncentracji niemieckich wojsk wzdłuż granicy. W tym samym czasie wywiad radziecki aresztuje oficera niemieckiego Hansa Klossa, do którego Kolicki jest łudząco podobny. Rosjanie postanawiają wykorzystać to podobieństwo do celów wywiadowczych. Kolicki jako Hans Kloss dokonuje brawurowej ucieczki na stronę niemiecką. Zajmuje miejsce swojego sobowtóra w strukturach wojskowego kontrwywiadu. Jako agent J-23 zaczyna tajną misję w niemieckiej armii. Sturmfuhrer Staedtke i sturmbannfuhrer Lothar podejrzewają jednak mistyfikację. Bohater zostaje zdemaskowany. Udaje mu się jednak upozorować własną śmierć i zbiec. Wkrótce, na własną prośbę znowu przenika do Abwehry, tym razem już jako "prawdziwy" Leutnant Hans Kloss.

Tytułowi "Czterej Pancerni" to Jan Kos (Janek), Gustaw Jeleń (Gustlik), Grigorij Saakaszwili (Grześ) i Olgierd Jarosz (Olgierd) oraz wilczur Szarik. W późniejszych odcinkach do załogi, zamiast Olgierda, dołącza Tomasz Czereśniak (Tomuś). Pancerniacy tocząc wyzwoleńczą wojnę o Polskę, przeżywają szereg przygód, które umacniając ich przyjaźń, wzmacniają jednocześnie ich wolę walki oraz pogłębiają patriotyzm.

Akcja serialu rozpoczyna się w roku 1946, a kończy po wydarzeniach roku 1956. Film przedstawia dzieje reemigrantów z Francji, którzy wspólnie z przybyszami z Polski centralnej podjęli osuszanie i zagospodarowywanie Żuław. [PAT]

Dalsze losy bohaterów powieści Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz "Boża podszewka" oraz nakręconego na tej podstawie serialu. W swojej debiutanckiej powieści autorka odmalowała zapamiętane z dzieciństwa obrazy Wileńszczyzny z początków wieku, magiczno-mistycznej krainy podupadłych dworków, zubożałych, schłopiałych szlachciców i ich mieszczańskich krewnych, wiejskich parobków i folwarcznych dziewek, a także wszelkiej maści odmieńców oraz tych z pozoru normalnych, lecz "inaczej urodzonych", tak jak główna bohaterka, a przez to odrzucanych, ośmieszanych, niekochanych. Akcja I części serialu obejmowała lata 1900-1944: od narodzin Marysi - najmłodszego dziecka Marii i Andrzeja Jurewiczów, do czasów, kiedy to z Wileńszczyzny wysiedlano ostatnich Polaków.

Mieszkańcy kamienicy przy ul. Złotej 25, wracają z wojennej tułaczki do zniszczonej Warszawy i rozpoczynają życie w drastycznie zmienionej sytuacji politycznej Polski. Serial pokazuje życie mieszkańców w czasach komunistycznych, odbudowę stolicy, przodowników pracy, a także nastroje zwolenników i przeciwników systemu komunistycznego w latach 1945-1980. Serial „Dom” jest dokumentalno-obyczajową opowieścią z przeplataną fragmentami ówczesnych kronik filmowych, ukazującym nastroje społeczne w ówczesnej rzeczywistości. Najważniejszym bohaterem całego serialu jest Andrzej Talar.

Mieszkańcy kamienicy przy ul. Złotej 25, wracają z wojennej tułaczki do zniszczonej Warszawy i rozpoczynają życie w drastycznie zmienionej sytuacji politycznej Polski. Serial pokazuje życie mieszkańców w czasach komunistycznych, odbudowę stolicy, przodowników pracy, a także nastroje zwolenników i przeciwników systemu komunistycznego w latach 1945-1980. Serial „Dom” jest dokumentalno-obyczajową opowieścią z przeplataną fragmentami ówczesnych kronik filmowych, ukazującym nastroje społeczne w ówczesnej rzeczywistości. Najważniejszym bohaterem całego serialu jest Andrzej Talar.

Osią fabularną serialu są przygody kierowcy bazy transportowej PKS. Każdy wyjazd Mariana Szyguły w teren to pretekst do pokazania innych ludzi i nowych spraw. Główny bohater to trochę życiowy nieudacznik. Kiedyś opuścił swego syna i jego matkę, pogubił się, ale wierzy, że zdoła jeszcze naprawić swój błąd. Równocześnie jest to człowiek o gołębim sercu, który zawsze jest gotów dzielić kłopoty innych, choć sam nie zawsze wychodzi na tym najlepiej. Poszczególne nowele reprezentują różne gatunki filmowe - jest tu melodramat i komedia, dramat obyczajowy, sensacyjny. We wszystkich jest sporo humoru i trafnych obserwacji obyczajowych, podobnie jak w najbardziej znanych filmach spółki Mularczyk - Chęciński, "Sami swoi" i "Nie ma mocnych". Nawiasem mówiąc, w jednym z odcinków "Drogi" Marianek odwiedzi rodziny Kargulów i Pawlaków.

Jest rok 1957. Zbyt wysokie normy produkcyjne narzucone przez władze powodują niewykonanie planu, a robotnicy nie wyobrażają sobie, że mogą normalnie żyć bez nagród i premii. Wybucha bunt. Wygrywa demokracja pracownicza – klasa robotnicza wybiera spośród własnych szeregów dyrektora. Jest nim stary ślusarz bez doświadczenia menedżerskiego. Choć wierzy w socjalistycznego ducha i ma komunistyczną przeszłość, stanowiska nie piastuje długo, zbyt łatwo bowiem składa obietnice, z których nie jest w stanie się wywiązać.

Stanisław Szymanko, lotnik RAF-u, przywozi z Anglii do Polski żonę Margot. Pracuje w lotnictwie cywilnym. W noc urodzin córeczki tańczy i śpiewa na ulicy ze szczęścia. Aresztowany dowiaduje się na UB, że cieszył się ze śmierci Stalina. Jako wroga i szpiega przesłuchuje go i torturuje major Bolko, który chce przysłużyć się sekretarzowi KW Bergmanowi i utrącić jego zastępcę Kowalczyka, popularnego w województwie eks - partyzanta, tutejszego chłopskiego komunistę mającego przyjaciół w sowieckim i polskim dowództwie LWP. Bolko chciałby zrobić z Kowalczyka szpiega. Do łączności z nim mógłby się przyznać torturowany Szymanko. Bergman straszy Kowalczyka, że bezpieka ma człowieka zeznającego, iż Kowalczyk zorganizował siatkę szpiegowską. Poza tym podejrzana jest przyjaźń Kowalczyka z eks - ziemianinem Biesiekierskim. Kowalczyk się śmieje: razem z Janem Biesiekierskim byli w partyzantce. Ale o insynuacji UB powiadamia przyjaciela oraz generała Labusa i majora Kriworuczenkę. Bolko wzywa na przesłuchanie Biesiekierskiego, ale Bergman każe mu go zwolnić, a nazwisko Kowalczyka wymazać z akt. Margot nic nie rozumie ze sprawy męża: adwokaci nie chcą go bronić; wtedy dociera do Bergmana, któremu wpada w oko. Ten przybiera wobec niej pozę przyjaciela i informuje, że sprawa męża przeszła do sądu cywilnego. Po torturach Szymanko zeznaje na procesie, że był szpiegiem. Świadkiem oskarżenia jest nijaki Mizerski. Ze względu na skruchę i współpracę z UB oskarżony otrzymuje karę "tylko" 15 lat więzienia. Na sali są jego matka i żona.

Wrzesień 1939 roku. Góral z Zakopanego, Andrzej Bukowian wraz z niedobitkami polskiej armii przekracza węgierską granicę. Wkrótce otrzymuje zadanie przeprowadzenia do Polski oficera, który ma organizować ruch oporu. Początkowo ma pewne opory, w końcu jednak decyduje się wykonać to zadanie.

"Polskie drogi" były jednym z najpopularniejszych polskich seriali lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Pokazany po raz pierwszy w roku 1977, doczekał później wielu powtórek. Dzieło Jerzego Janickiego i Janusza Morgensterna to epicka (łącznie 17 godzin projekcji), wielowątkowa opowieść o losach Polaków w latach II wojny światowej. "Czas pogardy" ukazano przede wszystkim z punktu widzenia dwóch głównych bohaterów - porucznika Władysława Niwińskiego i Leona Kurasia - drobnego cwaniaka, nie pozbawionego jednak znamion heroizmu. Autorzy serialu starali się pokazać zwłaszcza dzień powszedni okupacji hitlerowskiej w Polsce. Konspirację, akcje zbrojne, strzelaniny programowo odsunięto na drugi plan. W zamian "Polskie drogi" dawały przekrój przez wszystkie ówczesne warstwy społeczne. Opowiadały o ludziach częstokroć zaskoczonych przez historię, którzy stopniowo uczą się złowrogiej logiki hitlerowskiego terroru.

Dramatyczna opowieść o młodym mężczyźnie uwikłanym w skomplikowane sprawy wojny, konspiracji, walki politycznej. Akcja każdej z części tryptyku przedstawia jeden dzień z różnych lat. Są to sfabularyzowane przeżycia autentycznego uczestnika polskiego ruchu oporu w czasie okupacji hitlerowskiej.

Za czołówką filmu: Treść filmu osnuto na tle akcji lewicowych organizacji podziemnych, między innymi batalionu AL "Czwartacy". Serial kontynuowany w dwuczęściowym "Powrocie doktora von Kniprode".