Po tym, jak portugalski rząd burzy jego slumsy i przenosi go do nowego osiedla na obrzeżach Lizbony, Ventura, 75-letni imigrant z Wysp Zielonego Przylądka, nieustannie podróżuje pomiędzy nowym i starym domem, odnawiając znajomości z ludźmi z jego przeszłości.

Każda rewolucja zjada swoje dzieci. W portugalskiej historii romantycznym obrazom goździków w lufie czołgu towarzyszy wspomnienie pełnego przemocy "gorącego lata 1975". Kamienie w rękach nowych humbejwinów. Na ulicach Lizbony wyzwolenie spod władzy reżimu świętował tłum uśmiechniętych białych twarzy. Gdzie byli w tym czasie jej czarni mieszkańcy? Zamykali z lękiem okna, ukrywali się w zaroślach. "Koń Forsa" powstał, by zapomnieć o tamtym strachu powracającym w umyśle Ventury pod postacią młodego kapitana, z którym przyjdzie mu się zmierzyć w zaciszu ciasnej szpitalnej windy. W tym filmie jak we śnie albo w gorączce czas umiera, przeszłość miesza się z teraźniejszością, a śmierć z życiem.

Vitalina, mimo że przyleciała do Portugalii z rodzinnych Wysp Zielonego Przylądka, spóźniła się na pogrzeb męża. Teraz postanawia zająć jego dom na obrzeżach Lizbony. Dlaczego tu została? Zdradzona i opuszczona, bierze w posiadanie to, co zawsze powinno do niej należeć - wspólne życie z umarłym. W wypełnionej żałobnikami, rozsypującej się, mrocznej kryjówce mieszka żal o to, że choć ona po kobiecemu czekała, on po męsku nie potrafił czekać.