Fabuła serialu dotyczy działalności funkcjonariuszy MO Komendy Stołecznej Milicji Obywatelskiej – późniejszego Stołecznego Urzędu Spraw Wewnętrznych. Głównym bohaterem jest porucznik Sławomir Borewicz, zaś każdy odcinek stanowi osobną sprawę, w której prowadzi śledztwo. Tytułowe "07" pochodzi od kryptonimu Borewicza w komunikacji radiowej milicji.

Epicka opowieść o stu latach polskiej historii z punktu widzenia kobiet, tytułowych panien i wdów. Akcja serialu (równolegle powstał też film pod tym samym tytułem) zaczyna się pod koniec powstania styczniowego, a kończy współcześnie. Na tle burzliwych dziejowych zawieruch reżyser opowiada o dziejach pięciu dam, wywodzących się z zamożnej rodziny ziemiańskiej o wiele mówiącym nazwisku Lechickich. W trakcie realizacji filmu autorka scenariusza, znana pisarka Maria Nurowska rozpoczęła pracę nad książką pod tym samym tytułem. Niebawem doszło też do poważnych różnic artystycznych między nią a reżyserem Januszem Zaorskim. Ich owocem były rozliczne polemiki prasowe, które prócz zaakcentowania stanowisk obu stron przysporzyły też filmowi i książce reklamy.

Mieszkańcy kamienicy przy ul. Złotej 25, wracają z wojennej tułaczki do zniszczonej Warszawy i rozpoczynają życie w drastycznie zmienionej sytuacji politycznej Polski. Serial pokazuje życie mieszkańców w czasach komunistycznych, odbudowę stolicy, przodowników pracy, a także nastroje zwolenników i przeciwników systemu komunistycznego w latach 1945-1980. Serial „Dom” jest dokumentalno-obyczajową opowieścią z przeplataną fragmentami ówczesnych kronik filmowych, ukazującym nastroje społeczne w ówczesnej rzeczywistości. Najważniejszym bohaterem całego serialu jest Andrzej Talar.

Mieszkańcy kamienicy przy ul. Złotej 25, wracają z wojennej tułaczki do zniszczonej Warszawy i rozpoczynają życie w drastycznie zmienionej sytuacji politycznej Polski. Serial pokazuje życie mieszkańców w czasach komunistycznych, odbudowę stolicy, przodowników pracy, a także nastroje zwolenników i przeciwników systemu komunistycznego w latach 1945-1980. Serial „Dom” jest dokumentalno-obyczajową opowieścią z przeplataną fragmentami ówczesnych kronik filmowych, ukazującym nastroje społeczne w ówczesnej rzeczywistości. Najważniejszym bohaterem całego serialu jest Andrzej Talar.

Mieszkańcy kamienicy przy ul. Złotej 25, wracają z wojennej tułaczki do zniszczonej Warszawy i rozpoczynają życie w drastycznie zmienionej sytuacji politycznej Polski. Serial pokazuje życie mieszkańców w czasach komunistycznych, odbudowę stolicy, przodowników pracy, a także nastroje zwolenników i przeciwników systemu komunistycznego w latach 1945-1980. Serial „Dom” jest dokumentalno-obyczajową opowieścią z przeplataną fragmentami ówczesnych kronik filmowych, ukazującym nastroje społeczne w ówczesnej rzeczywistości. Najważniejszym bohaterem całego serialu jest Andrzej Talar.

Stadion Dziesięciolecia w Warszawie zasłynął jako największy jarmark w Europie, gdzie można upłynnić niemal wszystko, pozbyć się trefnego towaru. Tu ściągają uczciwi handlarze, ale też cwaniacy, drobni kanciarze i zorganizowane grupy przestępcze, specjalizujące się w różnych dziedzinach. Nad największymi czuwają żołnierze i ochroniarze mafijni. Sięgają tu też wpływy bezwzględnego Saida (ponoć postać autentyczna), który ma na sumieniu porwania, wymuszanie haraczy, morderstwa na zlecenie. Na stadionie dochodzi do krwawej jatki, którą zgotował dłużnikom mafiosa jego człowiek. W ciągnącą się od lat sprawę Saida jest zaangażowanych pięciu policjantów z sekcji operacyjnej, których poznajemy w pierwszym odcinku serialu. Trudne i wyczerpujące śledztwo odmieni ich życie, zmusi do podjęcia kontrowersyjnych decyzji, wpłynie na zmianę dotychczasowych postaw.

Stanisław Szymanko, lotnik RAF-u, przywozi z Anglii do Polski żonę Margot. Pracuje w lotnictwie cywilnym. W noc urodzin córeczki tańczy i śpiewa na ulicy ze szczęścia. Aresztowany dowiaduje się na UB, że cieszył się ze śmierci Stalina. Jako wroga i szpiega przesłuchuje go i torturuje major Bolko, który chce przysłużyć się sekretarzowi KW Bergmanowi i utrącić jego zastępcę Kowalczyka, popularnego w województwie eks - partyzanta, tutejszego chłopskiego komunistę mającego przyjaciół w sowieckim i polskim dowództwie LWP. Bolko chciałby zrobić z Kowalczyka szpiega. Do łączności z nim mógłby się przyznać torturowany Szymanko. Bergman straszy Kowalczyka, że bezpieka ma człowieka zeznającego, iż Kowalczyk zorganizował siatkę szpiegowską. Poza tym podejrzana jest przyjaźń Kowalczyka z eks - ziemianinem Biesiekierskim. Kowalczyk się śmieje: razem z Janem Biesiekierskim byli w partyzantce. Ale o insynuacji UB powiadamia przyjaciela oraz generała Labusa i majora Kriworuczenkę. Bolko wzywa na przesłuchanie Biesiekierskiego, ale Bergman każe mu go zwolnić, a nazwisko Kowalczyka wymazać z akt. Margot nic nie rozumie ze sprawy męża: adwokaci nie chcą go bronić; wtedy dociera do Bergmana, któremu wpada w oko. Ten przybiera wobec niej pozę przyjaciela i informuje, że sprawa męża przeszła do sądu cywilnego. Po torturach Szymanko zeznaje na procesie, że był szpiegiem. Świadkiem oskarżenia jest nijaki Mizerski. Ze względu na skruchę i współpracę z UB oskarżony otrzymuje karę "tylko" 15 lat więzienia. Na sali są jego matka i żona.