Film Kim Ki-Duka, przejmujący głos krytyki oraz potępienia konfliktu i wrogości między Koreą Północną i Południową. W 2003 r. otrzymał na festiwalu w Karlowych Warach trzy nagrody, w tym nagrodę FIPRESCI (Międzynarodowej Federacji Prasy Filmowej). "Za dobitne i niecodzienne ukazanie ułudy siły, która odbiera człowieczeństwo po dwóch stronach barykady" - brzmiało uzasadnienie tej prestiżowej nagrody. Szeregowiec Kang z południowokoreańskiej straży ochrony wybrzeża jest fanatykiem swojego kraju i czeka tylko na okazję zastrzelenia szpiega z Północnej Korei, aby pokazać kolegom, że jest dobrym żołnierzem. Pewnego razu przez pomyłkę zabija niewinnego cywila. Zastaje wynagrodzony za czujność, ale opanowuje go poczucie winy i zaczyna popadać w paranoję...

Shin-ae, młoda wdowa wraz z synkiem przeprowadza się z Seulu do prowincjonalnego miasteczka Miryang, do domu należącego do jej zmarłego męża. Kobieta chce otrząsnąć się po stracie ukochanego i zacząć swoje życie od nowa, wychowując dziecko i prowadząc proste życie nauczycielki gry na pianinie. Szybko jednak będzie musiała stawić czoła kolejnej tragedii. Zdesperowana Shin-ae nie wiedząc, kogo prosić o pomoc, decyduje się chwycić z całych sił ostatniej deski ratunku, która wydaje się być w jej zasięgu – religii. To skłoni ją do zastanowienia się nad kwestią wiary i życia.

Kang Min odzyskuje przytomność po 14 dniach od operacji mózgu. Tuż po przebudzeniu pierwszą rzeczą jaką mówi jest to, że dwie osoby zginęły w pajęczym lesie. Detektyw Choi, przyjaciel Kanga, znajduje dwójkę ludzi brutalnie zamordowanych w chatce w tym właśnie lesie, a wszystko wygląda tak jak to opisał Kang. Zamordowana dwójka zostaje zidentyfikowana jako przełożony Kanga oraz jego dziewczyna. Kang Min staje się jednocześnie głównym podejrzanym i jedynym świadkiem.