Baku 1919 r. Jadwiga Barykowa, skazana na ciężkie roboty, umiera z wycieńczenia. W ogarniętym rewolucyjnym zamętem Baku trwa rzeź ormiańskiej i żydowskiej ludności. Polskie pochodzenie ratuje Cezaremu życie: zostaje zatrudniony do kopania grobów. Wśród zmasakrowanych ciał chłopak znajduje zwłoki ukochanej Aidy. Tragiczne wydarzenia, których jest świadkiem, oznaczają dla niego koniec beztroskiej młodości i naiwnego idealizmu. Cudem uratowany z zawieruchy wojennej ojciec, który walczył w Legionach Polskich, przekonuje Cezarego do wyjazdu z Baku, zapewniając, że tu czeka go śmierć. Pierwszy etap podróży wiedzie do Moskwy, gdzie obaj mężczyźni zdobywają potrzebne dokumenty wyjazdowe. Tam ojciec wyjawia synowi, że faktycznym celem ich podróży jest Polska.